غزل
زه د پا كې خا ورې يم ا فغا ن يمه ما مــه وژنى
وايم كلمــه سم مسلمـــا ن يمـــه ما مــــه وژنى
زړه كې مې د ميني څــراغونـــه بل سا تلي دي
وه خلكوده هرسړي جا نا ن يمه ما مــه وژنى
چا پسي توپك اخلۍ اوچا ته يې شپېلۍ نيسۍ
نــه يم هغـــه كا ڼى يو ا نسا ن يمه ما مه وژنى
بېرته به كفن راوړې ،شريك به جنا زه كې يې
پټ د يو ښكلا غوند ي ارما ن يمه ما مه وژنى
څو به په سنګـــر كې ودښمن تــه سلامي كـوو
حق وايم پـــه لاره دقـر ا ن يمـــه ما مه وژنى
دواړه ،يو وجود وو سره بېل شو د بل چا په لاس
ستا د ارزوګا نـــو ترجمــا ن يمـــه ما مـــه وژنى
دې وطن كې ويني او سكروټې بې حسا به دي
زه د سـولې ږغ يم درروا ن يمـــه ما مــه وژنى
زه بشرمل غواړمه چې جنګ ورك شي له دې وطن
څراغ د سولې اخلــم، قهرما ن يمه ما مــــه وژنى
- 
بېرته شاته