(که سپوره وي که پوره وي نو په شریکه به وي (باچاخان)

د زړه قطرې

ستا د سترګو بلا واخلم بیا دې سترګی ولې سرې دي
پام چې وار دې خطا  نشي ما منلی غرغرې دي
د ارزو جوپه باریږي حوصلې وهي خنجکې(ترپکې)
د امید په قافله کې شروع نوې نغارې دي
ستا د مینی خزانه بس زما ژوند ته بهانه ده
ګوندې وخته ما لیدلي په خپل سر خاورې ایرې دي
نازولې لیلا راشه! د مجنون ګریوان ته ګوره
دا باران د ملغلرو که د اوښکو فوارې دي
مخ دې بلې لمبې کاندي خوله دې ګل شي بیا غونچه شي
ځکه ماته ډیری ګرانی د پتنګ بلبل نخرې دي
پس له ډیر لت اوکوبه ستا له تلو قربانیږم
د نکریزو په جامه کې می قربان د زړه قطری دی
چې په ژرنده مې ځان وړه کړو نو ایله می وصال بیا موند
د رنجوپه نوم می کړي ستا د سترکو نندارې دي
چې اری ته می سر ورکړ نو اوربل کې په خندا شوم
د ږمنځ په رنګ ښکل کړي زلفی ما خورې وری دي
شاعر : امان الله سیلاب ساپي
-
بېرته شاته