(که سپوره وي که پوره وي نو په شریکه به وي (باچاخان)

كاڼى

 بخت مې كاڼې راټول كړى په لمن كښى
ګُذارونه راكوى پورته ګوګل كښى

په ژړا او په سلګو مى روڼ صحر كه
د ټكور احساس مې نه ووپه دلبر كښى

تو يوم به سپينى اٌښكى سترګې ژاړى
شوم لاهو د خپلو اُوښكو سمندر كښى

په سپيڅلى لمن نه وو تور داغونه
د ناصور داغونه جوړ شو په ځيګړ كښى

دريښتينى مينى واك مې دپردو شو
يم ولاړ نن د پرديو په درشل كښى

نعيمه! په اٌوميدمې عُمر تير شو
ښادي نشته د پرديو په انګړ كښى

محمد نعيم كاكړ/كوټه

-
بېرته شاته