پـير/ژوند لکه سپينې اوبه
ژوند لکه سپينې اوبه
خیال د ژوندون نه ساتو دومره بې تدبیره یو
ستا سترګو ته نیغ ګورو موږ څومره بې پیره یو
ډک خم په سر اړوو، وعظ د ملا نه اورو
ښکلو سره مینه کړو نور نو بې تقصیره یو
ژامه د لیوه باسو مرګ مو پرې لوریږي نه
ښکار ته کمان نه لرو زړونو ته بې تیره یو
رنګ سره بلد نه یوزړونه مو دي سپین ساده
خیال د انځورګر لولو خپله بې تصویره یو
ژوند سپینو اوبو غوندې غواړو یې نغمو غوندې
ستړي یې له وینو یو ستړي یې له ویره یو
پـير
بوی د نرګسو له دې باغه په څه ویرو تلی
خیال نه مې پټ ستا دخوږو سترګو تصویر وتلی
کله ماتیږي تا ګنډلی که جفا کړې که ناز
زړه نه مې تیر و بیر دا ستا د بڼو تیروتلی
ساقي له مخ نه دې نور نه اوري نن زما په ګومان
له میکدې څخه ناراضه کوم فقیر وتلی
دا خلک پیژني یوازې د خزان بادونه
له دې د یاره دخوږو وږمو بهیر وتلی
دا مریدان به خو د یو بل په کنایو یادوي
دې خانقاه څخه لیواله د عشق پیر وتلی
شاعر : عبدالغفور لیوال
ترتیب کوونکی : انجنیر عبدالقادرمسعود
31.12.2013 Dienstag