17.11.2020جهاني علم / وطنه
[17.Nov.2020 - 21:26]سید عبیدالله نادر / جهانی علم
کال۱۳۷۸پیښاور
طالب د علم ته او طالبانو ته
په طلســـم د معرفت ، زړه کي راوړئ روښنایي
چي د ځــــــان او د جهان سره مو وشي ، آشنایي
چي روښانه زړه ضمیر شی ،په مشعل د معرفت
نو پیدا شي په انسان کي ، بصـــــیرت او بینایي
ځان سمـــــبال کړئ ، په پوهنه او علومو د زمان
له تیازو څخه راووځــــــــئ، مخ په لور د رڼایي
کایينات مسخر کیږي ، په علم او په حکمت کې
مونږ له لاســـــه څخه وځي ، ښه وختونه طلایي
قـــــــــــــــافله ده دبشر ، کهکشان په لور روانه
زمونږ ګډه ، دنفاق ده په هر لوری رســـــــوایي
ډیر کورونه کړل تباه ، د اقتدار په ســـر جنګونو
په لکونوشــــــــــول برباد، او څه اخته په ګدایي
ای دعلم طــالبه ، یو پراخ نظر پیدا نظر پیدا کړه
چي دا ســـتونزی نه حل کیږي په دي وچه ملایي
طالبي علم دي پریږده ، جـــــهانی علم زده کړه
چی حکومت او ســــــیاست غواړي فهم او رسایي
په ستره جامو کي کشینه په یو ګوټ کې د جومات
د سینګار لپاره کش کړه ، په خپل سترګو سلایي
ته طالب یي دجومات ، ستا به څه جهان بینی وي
علم و فن د زمـــــــــــــــانی سره دي تل ده جدايي
هری چاري دي په ملـــــــــک کي ، په ټپه دریدلي
حـــــکومت که سیاست دی، که دي چاري قضایي
حکومـــت به هغه ښه وي ، چي نړي وي پیزندلی
خدای دي نه ورکــــــوی چاته ، پادشاهی د تنهایي
په آســــــانه چی راسپړي ، هری غوټي د مشکل
دغه لاس د مـــــــــــــعرفت دی دا ده پوهه دانایي
سید عبیدالله نادر
..........
سید عبیدالله نادر / وطنه
نه د تــقریر، نه دې تحــــــریر، نه د تد بیـر لرې څـوک
اهل تقریر چیرته دي اوس، نکــــته دانان دي څــه شـول
چی خــــطابي کــــی به یی، خپي د استــــــعمار لرزیدی
آخوله ور، آســـخنور، آ سخـــــــندان دي، څــــه شــــول
په معیـــارونو د تقریر چــی یی، ویـــــــنا وه، جــــــوړه
نکــته دانان، نکـــــــته فـهمان، او ادیبان دي څــــه شول
چی دا خــيرن ضمـیر باطن مو، په وینـــــا کړي روښان
په رمــوزاتو باندی پـــوی، صــاحبــــدلان دي څـه شول
چی د مـحفل یاران په جــــوش او په خــــــــروش راولي
د معرفت په ډیوی، ســــــــوی پتنـــــــــګان دي څه شول
چی انګــازی دعـلم وفن یی، په دنیــــــا وي خـــــــــورې
په معرفت باندی سمــــــبال، دانشــوران دي څـــــه شول
په علــــمــیت او فـضـــــــیلت چـی یــــی، جــهان نازیده
د سیـد جمال په څیر رښتیني، عـــالمــــــان دي څـه شول
تل بیــــــماران چـی په کــړاو کی، د وطــن وو هـــغوی
د سید حـسن په څیر دردمنه، غمـــــخواران دي څه شول
چی د وطــن په غم یی تل ژړا شیــــــــــون وو، شـــعار
چی د په قــــــــدر پوهیېدل، آ قـــــدر دان دې څـــه شول
په شــهامـــت چــی یی ډاډه ول، دخــــــــــوارانو زړونه
لکه اکبر غـوندی نیـــازبین، شــــــهریارن دي څـه شول
چی یی تکـــل وو، چی لکۍ د استـــــــعمار غوڅه کړي
د ایوب خان په څیر زړور، شهســــواران دي څـه شـول
چی په کلــــــــنو تری نه ایره کړه، په خـــوب کی غــلیم
د ملا مشـــک او میر بچه غوندی، غازیان دي څه شول
محمد جان خان، ميرزمان خان چی ول غــازیان درمان
د شهـامت شـــمله داران، ښــکلی خـــــانان دي څه شول
چی د پرهــر او د زخـــمو، دي وو، عــــلاج ورســـــره
اهل درمــان دي چــیرته دي، آ طبــيبان دي څـــه شــول
چی ترګــونډو لاندی، هـــوی، او خـــپل هــــوس راولي
هوی د نـفس باندی غــالب، پهــــلوانان دي، څــه شـــول
چــــی د نازو بارونه یــــی وړل، د مــحـــــبت په اوږو
هغــه دردمن په زړه خـوږمن، مــهربانان دي څه شــول
چـــی د یارۍ او یارانــــۍ په لار، له ســـــره ول تېــــر
د یارانۍ په دود خــــــبره، آشـــنایان دې، څــه شــــول
له باغ وبڼه، کــوچـــیدلی ، خـــوش الحـــانه مــــارغان
په ګلـــستان څــه پریوتل، عـندلیبان دي، څـــــه شـــول
..........