(که سپوره وي که پوره وي نو په شریکه به وي (باچاخان)
خفه یم
زړه مې راته وایې چې ځان مړ کمه ښایي هوسا به شمه هغې دنیا ته درشم روح د په غیږ کې واخلم میلمه دې شمه زړه مې یو چا پسي خفه غوندي دی ښکلي سترګي یې د سیند د شنو څپو له رنګه د ستورو تر رڼا ښایسته وي چا چې مې مړ وجود ژوندی ساتل تل هغې چې ژوند یې راکړ خدای تعالی نه درښیم هغه بښونکي نجلۍ پسې خفه خفه یم هغه چې اوس نه ښکاري یوازي یاد یې ژوندی تل په خوبو کې راځي زما د زړه میلمنه اوس په دنیا کې نشته هغه چې راغله بیرته لاړه زما ژوند ته یې پای ورکړ او بیا هیڅ کله را نه غله
Mirwais Jalalzay -
 بېرته شاته |
