هلته تخار کی
داوښکو پيغله می سرتوره شوله د مهاجر غوندی بی کوره شوله دا هر سحر د ګل په پاڼو زاړی ځکه اغزو باندی نسکوره شوله چا يي په کلی راکټ و ويشتلو شوله يتېمه او بی وروره شوله دا تک سپين رنګ يي ملغلرو غوندی په سپيرو خاورو تکه توره شوله هلته تخارکی پښتانه خفه دی شمله مو ډکه له پيغوره شوره حفيظ ملياره ارمانی دنيا ده تا چی ګڼله هغه نوره شوله
بېرته شاته