(که سپوره وي که پوره وي نو په شریکه به وي (باچاخان)
خــــــو ب
يـــــو ښـــائـــســتـه رنګين ســهار و د سـپـرلـــې هـــــر ژونــــــدې پـــه انـــــتــــظار و د ســـــــپرلـــې د ګــلــــونـــو غــــوټـــۍ شــنى وى لـه خـنــدا نـــه ښــــــه مـــــوســـم، ګــــرم بـــــــازار و د ســپـرلـې د مـــــارغــــانــــــــو اتــــــڼـــــونــــه پـــه هــــوا کــې د بــــلــــبـــلـــو تــــرانــــې پــــــه ښــــــه فـــضــا کــې پـه زړه پـــــــورى تــــرانــــې دى څـــه بـــه وايــــم رنـــګارنـــګا تــــمــــاشــى دى ، څــــه بـــــه وايـــم په ګلــــــبـاغ کـې شـــور ما شور دى د مــارغـانـو بـــلـــــبــلان وائـــــــــــي ســـــــنــــدری د ګـــلانــــــو کــــــه غــــــــرور ،کـــــه نـــــزاکـــــت او کـــــه ادا ده ګـــــلـــــبــدنـــــــــه تـــــــوتــــکـــــــيــــــو تـــــه روا ده څـــه رنـګـــيـــنـــى ، څه شـريـــنـى شــــرمــنـــاکــې بـــا آدبــــه ، بــــــا اوصــــــولـــــــه حــــيــانـــــا کـــې هــــرې پـــېـغلــې د کــوتـــرو ســـــيــنـــګار کــــړې نازنــــىـــنـــو ګــل مــــــښــوکــو کــــــې نـــــيــولــې ســره مـښوکه ، نــــرۍ غاړه ، تـــورې ســــتـرګې داســـــی بــــرېــــښى ، کـوه قــاف نــه دى راغـلـــى په ښــا يــست کـې يـــو تـــر بـــلــه ښــاپــــــيــرۍ ده ښـکـلـى ســر، ښــايسته وزر پـــه مــــــلا نـــرۍ ده بـعضى سـپینى ، نـوری تـورى او څـه شـــنى دى پـســرلـــې دی هـــرې خـــواتـــه رنـــګـــيــنـى دى نـــابــلـــــده پـــه دې بــــاغ کـــې ګــــــرزيـــــدمــــه پــــه رورو د ښـــــاپـــيــرۍ خــــواتـــه ورتـــلــــمه مـــا تـــری وپـــوښــتل چې ښکلى، يمه چـــيـرته زه بـــــه دلتـه پـــاتـــې کـــيــږم ، کـه ځــم بــــېــرته وئيلى نه ، دلتـه د څـــو شـــېــبو مــــېــلــمــه ئــې مــوږ راوســتې ئـې په خـوب کې په پلـــــمه ئـې دلــتـــه نــن يــو شـــهــزاده دی پـــه راتـــلــو کـې مــونـــږ ئــې ډېـر عـمر نـــه لـيار ســـــاتـله زړو کې ســـتورو کــړې پـــه اسـمان کــې مــېـــلــمستيا ده د کــــبـــيــر ســــتــورى لـــپــاره پـــه رښـــــتـــيـا ده هـــر يـــو ســتــورى د اسمان پــه انـــــتـــظــار دى ځـکـه کـــړى فــريــښتـــو ډول ، ســــيـــنـګـار دى درنـــګ ســاعــت له مارغانو شـور مـا شـور شــو نـــازولـــى کبـــيــر جــان مــامـــا پــــه ګــــور شـــو مـا وې تاســې خــوشــحـــالـي کــــوۍ ، زه ژاړم دغــــه بـــاغ درتـــــــه درپـــــاتــــــــې درنــــــه لاړم دغــــه ســـاعــت کـې دروازه پـه ټــکــېـــدو شــوه عـزيز « ۱ » غـږ کــړ ، چې دنيا پـه ورانـيدو شــوه د اجــــل فــــريــښـــته تـلـــلــــــی ده مــــامــــــا تــــه رانــــه بـــيــا ئـــې د اســـــمان ســــتــورو دنيــا تــــه
ـــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــ ( ۱) عزيز « سرشار » -
 بېرته شاته |
