(که سپوره وي که پوره وي نو په شریکه به وي (باچاخان)
د ښاغلی علی خان یو څو په زړه پوری شعرونه
په زړه زخمي پښتنه
لاړلـــه ګــــودرتـــه پـــه خــندا زلــفي خـــپـرې بیرتــــه راستنه شــوه لکه ګونګه سترګي سرې ډیــــره ګـــړنـــدۍ کــورتـه روانـه لکـه زرکــه مــخ بــانـــدي پـــوړنــی نــه ســلام نــه اشارې نــنوتـــه کــورتــه دتکبیر نـاره یـي پـورتـه کړه ډکـــي ګاونـــډیــانـــوکــړي کــړکــي ودروازې سوال مي چانه وکړلوچه څه ټکه راکـوزه شـوه؟ ولــي ښځي ټــولــي دي پــه ســـرخاوري ایرې؟ هـرڅــوک دیــوالـوسره ولاړ پــه انـتظارکي وو ګیـرو کي پـه مړي مړي اوښکي هرخواتوییدې راغـــللو استازي لــه بــل کلـــي یـی خبرراوړو کلـــي کـــي واده وه هـــرخـــواجــــوړي مــیلې یـــونـــاڅــاپـــه غــږدالــوتــکو شواسمان څخه ســري ګــولي بــاران غـوندې په خلکورالویدې ورځ دخـوښحالي په ورځ دغـم باندې بدله شـوه څــوک شــو ګــود ومـات دچـــا رواني جـنازې وروردپـــورتـــنې پــښـتـنې هـم له شهـیدانـو وه ځکــه یی نـــه چیغي او نــه اوښــکــي دریــدې ګڼي ګــوني ډیـــري شــوي دخلکوپـه کـوڅوکي تابــه ویــل لــه اسمانــه ورتـه راغـلي پــریښتې پـــــورتــه شــول کــټونــه پــه اوږودقبرولورته خــولــه دخـورومــورکی هــره خـواسوي نارې وسپارل شـــول خاوروتــه دکلیو شهیدان زمــوږ پاتـي شـــو تحقیق چـه اوس به سوال له چاکوي؟ کلــه چــــه دښمن وي هــم مجرم او هـم قاضي څنګه بــه دعــدل وعـدالت حُــکـُـم مـــــومـــې؟ چالــره به وُوایو چـه زموږحق له دښمن واخلي هـــرڅــه چــه بــا طل وي چیرته حـق به لټوې؟ ظلم وزورپه خپلو سترکو ځان باندي چه وُوینې څنګه بــــه دزړه زخـــمونـــه تـــه ټکوره وې؟ ویــــني چـــه څڅيږي لـه زخــمونو دزړګـیونه څنګه بـــه دښمن سـره پـــه یــو میز کي کښینې؟ نــور دانسانیت پــه لحاظ زموږه وږل بـس کـړه اي تـــــورپُستې څــوبــه زموږوطن ته روانوې؟ پـریـده افغانان چه خپل وطن په خپله جوړکـړي ولــــي د(علي خـــان)دزړه غـــمون زیـــا تـوې
نه هیردل
دوطن مینه چه شی زړه کی هیردل به څـه وی چه خپل اخترشی ورنه ورک بل تـه کتل به څه وی؟ چــه په زرګـونـوکیلومـتروفاصلـی شــی ترمـنځ کــه نـا اشنا مخــونه ډیرشــی شکلـو ل به څـه وی؟ د زړه تازه ګلان چه مړاوی دبیـلتون به بادشـی کـه د ګلانو بـا غچی ډیری شـی ور تلـل به څه وی؟ چه دوصال زاری مونه پری پوره کیږی چا ته کـه اوښکـی وینـی شی دوینـو څـڅید ل بـه څـه وی؟ زړه می له ګرانوسره رازونیازدمـینی غوواړی بـی د هــمد ردو له دیـدن نــه اوسیــدل بـه څـه وی؟ د چـا د صبرکا سه پـړمخـی نسکـوره چـه شـی نسکورو لوښــیو کــی د صــبر درید ل بـه څـه وی؟ څوک چه قا ضی دعدالت ته ورشی امن مومی که عدل نه وی په خپل حق کی ویـریدل به څـه وی؟ د عدالت په وړاندی حق دهرانسان محفوظ وی دبــی انصاف قاضی په حــکم زو ریدل به څـه وی؟ جنایت کار وایی چه خدای ورته دنـیا ور کـوی داتـــش نســونـه پـه ډوډی نــه مړیــد ل بـه څـه وی؟ لوی خاینان یا دې پیسویا دې الـله پــه نا مـــه خلک لـه ځان څخه قربـان کـی داوږل بـه څـه وی؟ لږ خو له خدایه او له رسوله څخه وشــر میږی دخدای دښمن سره په څـنګ کی دریدل به څــه وی؟ چـه دوطن په ضد کافـرسره کافـرغـونـدی شی دی داسی پست انسان تاریخ سـره ستایل به څـه وی؟ دخــدای رسـول کتاب تـه شاکـی د د نـیا لپــاره وایه (علی خانه ) بیا د بل کتاب لوسـتل به څـه وی؟
تقدیر
ګــــډ وډ تقـــد یــرمــی سـمــوَلـی نشـــــــــم چــه هیــڅ تـد بــیـرورتــه نـیـولی نــشم دابـــه دپــاک اللــــه رضــاوی داســـــــــــی چــه ورنـه خـپـل ســـــر غـــړولـی نــشم ږوندون مـی جوړ پول صراط په مـــخــکی پــه لـوڅـو ستر کــو پـری ورتـللی نــشم دچـــا د خـــال پـــه میـخ د زلفــو پــه تــــار نــسـیـب تـــړلــی خـــلا صـید لــی نــشم دمـــینی اور مــی پــه زړه پټ ســــــوزوی بـــل څــوک لـه ځـان سره سـوزلی نــشم سترګی می سری شی رانه خوب وغواړی خــیـال پـکشــی اغـزی زې پـټـولی نــشم د غـــم سلګیوکـــی نـــادان زړه ډوب شــی د غـــــم تســـل پــه غــــم کـــولــی نــشم چــه د وصــال ګــــړی لـه چــــا ســـره وم اوس یـــې بـیـلـتـون کــی هیـرولـی نــشم چــه بـــه پـرون راتـه خـنـــد ل زمــانـــــی نـــن یــی ږړا نـــه درولــــــــــی نــشم د اســمان ستــورو مـــو پـه منځ کـی نـڅـل ځــکــه د شــپــی ورتـــه کـتـلـــــی نــشم و صـال مـی ولـی پـــه هـجــران بــدل شـو ولـــی دا اوښــکـــی پـــا کـــولــی نــشم د ګـــرانو میــنـه مــی غـــیاب کـی وږ نـی کـــه پـــه حـضــوروی لیـــد لــــی نــشم هـغــوی زمـاد ږونــد بــاقـی و پــانــی دی چــی یـی هـیـڅـکـلـه پــر یشـو دلی نــشم هــغــوی مـی وینـــه د بــد ن رګــو کـــــی بـی لـــه هــغــوی نــه پــا یـی دلـی نــشم رشــتــیــا چــه ډیــره بـی غـــوری راغلـله چـــه یــی لــه حــالـه خـبـر یــد لـی نــشم ربـــه د یــد ن د هــغــوی تــانــه غـــــواړم چــه لــه بـل چـانـه یــی غـو شـتلی نــشم کــه چــیــری ستـا رضــاوی زمــا رضـاده د بـــل چــا کـــړل وُ وړل مـنـلـــی نــشم د (صــافــی) زړه کــی د چـا مینه اور شوه تـورسـوی رنـګ نـه یــی پـوښـتلی نــشم
دخیال نیلی
چـه زمــا د خیــال نیلـی یــی نا قـــرارکـه نه پوهیزم زما په خیال کی خیال دچا شو چه دزړه طوطی می چپه خوله کی بند شو تری چــار پیره بیـا د زلفو جـال د چا شو د ټــول عـمر کـــړاوونــه به مـی هیر شـی کــه مــی یار لره قبــول ســـوال دچا شو مـــا خـو لنـډ تصـور کــړی دا هـجران وه شپـی او ورځــی می بدلـی کال د چا شو چـه بیلتون یی بیا چاکـو پـه ســرورکـیښود زمــا خوشحـاله زړه خفه په حال دچا شو د ځـوانی لـښتـی زمـــادږونـــدهـستـــی وه پــــه لمـــبو د مینــی دغــه مـال د چا شو زمانـی مـی په ږوند لوبی کـــړی تــا مـی لــه د ورستـه دا میراث مجـــــال دچا شو سترګی نوری دهـجران لـید ل نه غـواړی که می خیال کی بیا رنګینه شـال دچا شو تصــور کـــوم چــه اشـنــا لــره ور زمـــه فـــکر ځـوړنـد پـه تنــاب و ټـال د چا شو په دسمال باندی می ستـرګی کــړلی پـاکی چـه رایاد راته خوشبـوی دسما ل دچا شو یاد شــعرملکــی راشـه چـه غـم نـیم کــړو خفه ږوند کی زما ږوند خـوشحال دچاشو لـه جــوالیـانـو سـره ځـان ترغــاړی وینــم د (علی خان) پـه شا د مینی جوال دچا شو
د بیلتون لا نجه
بـیلتونه تـــا پــه زړه کی غیســی د اشنا راکـــړی چـه هــرطبیب ته یـی پـه ډاګه ښکارولی نشم تـاراته سترګوکی دخوب په ځای اغزی ایښی دی چــه ویده کـیږم لـه دردو یــی پـــــټولــی نشم تامـی غـوږونه د حسـرت په زمـزمورا ډک کـړل چـه بی لـه غـمه خوشحالی پری اوریدلی نشم دخــیال په جازکی درنه سپـورشـم نـاامـید د پریدم کـوزشـوی نه یم لـه هرکلی د خلاصـدلی نشم زمـا له تانه شـکـریه بـه پـه هـجر ان کـی څه وی چــه نـاکــردی دې دم په دم کی هیـرولی نشم کـه مـی په زه باندی اوربل کی چه تسلیم به شـمه زما په پښـتوباندی سـوګـند سـرټــیــټولی نشم دسـترګواوښـکی به د ستـرګـوجام کـی وچـی کمه پـه تــبسم بـه مــی غــم نغاړم خـندیـــدلی نشم پـه زړه ددوه غـیسی راکـړی یـوپښـتون بل پښتـو لاس می پری ایښی ده زخمی یـم دریدلی نشم تـه چـه حاکم شی ټولی پړی به په پردیس واچوی بــی دوصا ل پــه قضاوت تـا ګــرمـولی نشـم کـه زمـااوستا ترمنځ وصال پـه عـدالـت توُل وُکی دومره به سپک شی چه به زه درته کتلی نشم تـه راته تــل مـخـه کی خـنډ زما داږدو لارو یــی ځــکه دیـد ن تـه د خـوا خـوږو رسـیـد لی نشم کـه (علی خـا ن) سره لیبیاکی لاس ترغاړی نشی پـه پښتـونخـوا کـی مـلـګـرتیـا د بیـا مـنلـی نشم
نسکور مخ
شاعری می خوښیده زړه می تری تور شـو چـه سپین مــخ د تاپه خاوروکی نسکورشو زمـا د شعـر اوشاعـری کاڼه خـــو تــه وی بــی لـه تانـه اوس شـعـرونـه راتـه اورشـو کاشکـی نـه کـی وای لیکلـی پـه کـتاب کـی چــه کـتل یــی راتـه غــم د پاسـه نـور شــو ستا وصا ل بــه سعـاد ت شـو راته کورکی پـه بیلتون د ې اسـمان ځـمکه راته اور شو بـی لـه تا مـی ددنیــا ږوند نه خــو ښــیږی ږونـد مـی ستا په جـدایی کی شرو شورشو تــوری شــپی به مـی لـه تـا ســره رڼــاوی بـی لـه تا په سپین سبا مـی تیاره کـور شـو زه ملـیارغـوندی پـه هیلـه درتـه ناسـت وم ډیــر افـسوس د امـید بـڼ کـله سـمسور شـو د اسمـــان وریځـوپـری هــلته بـاران وکــه چـه اهـاړنه زمـا د ناز ګل سوی سکورشو دارحــمت یـــی دانسان لـه بــی رحـمـی وه چـه په غــد ر یـی بـد ل مفهوم د ورورشو پـه څارویـوکی احساس د زړه سـوی وشـی خـو انسان تـه کـرامت یـی خپل پیــغورشو چه د ږوند په ځای د مرګ وسایل جوړکی عــواطف دانسـانیت تـه یــی مـخ تــورشـو ســرورلانــــدی د ظالـم شـــه (علـی خـانـه) کـه د (میګ) په الـوتکه کی څوک سپورشو
دشاعرانو محفل
یــــومحــفل دشاعـــرانــو مـــی په خوب لیــــد ویل مـی ای یـارانوشعرراته تعریف کړې (خوشحال) وویل دی وطن مینه پــه زړه کــی پــه نـیزه امـیل ســـرونـه د حــریف کـړې ****************** (رحمان)څنګ کی سترګی سری راواړولــــی ماویــــل ای بابـادستـا نظـــربـــه څـه وی هـــغه وویل حـقـیقــی میـنـــی تــه زړه کـــــی دی دنیــا د طـوفـانـونـو خطـــــر څـــه ده؟ ***************** سـر راپــورتـه نازک خیال (حمید)پـه وروکــه ما ویــل، ای بابا بخـــښه تــه څـه وا یی؟ ویل خون اب دزخمی ړزه کـه وی بیا شعـرده نـورنوستا واک هـرکلام تـه چه شعروایی ******************* نـسترن غـــوندی (اجمل) راتــه مسکــی شـــو ویـــل مــی ای په زړه کبابه تـه څه وایی؟ ویــل یــی شعــردازاد ږوند لـوبغــاړی بــــوله چــه اسیـر دغــلامـی ویښ کـی له خوابه ******************بـیایــی وویـل ځـــوانــه تـه راتـه څـه وایـــی؟ مــاویـل شـعرپه درد مـنوزړوکــی درد ده هـــــرویل چــه تـخـنونکـــی داحـســـــاس وی کـه لـفظونـه که جــملی وی او که فـرد ده ****************** پـه وروورومی سترګی لوڅــــی را بیدارشـوم چــه تـرڅنګه نــه محـفل وم نــه یـاران وم لــه قلـم ولـه کا غــذ ســره ځـــان مـــل شــوم نـیـمه شپه یـوازی پـاتی پاتی(علی خان)وم
نه ستا ینه نه کنځا
نـه مــداح یـم نه کنځا چـا تـــــه کــومـه داسـی نــه ده چـه قــدرت یی نه لرمه پـه تشبه باندی تـــرهرچه ښه پـــوهیږم پـه رښـتیا سره که وصف کی ووینمه دامــجـازاواستــــعاره او بــدیـع ټـــــول که وغـواړم په یوبیت کی یی راوړمه مــګرزمـا شـعـردازاده ږونــد نــیلی ده چـه دهـیڅ فـن په زنځیر یـی نه تـرمه زه پـــخپله دازاد ږونــدون کــجـیر یــم د غــلام طوطی تقلـید نه خـو ښو مه کـــوم شـاعــرچه دازادی سندری وایی هــرکـلی بـه یـی په هـرمحفــل کـومه دشـپونـکی دبین نـغمی اسـراردزړه دی چـــه دمینـی رازونـیاز پـکښی سـاتمه کــه بلـبل ده کـه بــوراده کــه پـتنګ ده رمـــزد مـینی یـــی د هـر شاعـر ګڼه کــه بڼونـه که ګـلان دی کـه ډیـوی دی د شــاعردتـصویــرخونی یی شمیرمه پاشـایان ودرویشان می که یاران شــی زه مـجلس دې درویشانــو خـو ښـومه نـه دنیا او نه منصب له چانــه غــواړم نـه وجـدان او نه شـعرونه خرڅــومه که می ولــولی شعرونه او پـری پوشی تـــرمـــقام د انسانـــیت یـــی رسـومه داوبامـااوعلی خان تـرمـنځ ډیرفـرق ده هـــغه وږنی افــغانان زه یـــی ستایمه
یا د و نه
نــن راتــه بیـا غــرونـه رغــونــه یاد شـی چه رنـګا رنګ ښکلی دښـتونه یاد شـی دمـــازدیـــګرد لمــــردښـــکلـــو وړانــګو لــــه کــړنګـونــه تنــا بـــونـه یـــاد شی چـــــه پــــه ګـلانـــو لـوڅی پـوڅی کــوی دپــسرلــی نـــری بــادونــــه یـــاد شـی د سبــــــا ون د ګلـــــو مـــخ چــه مینځــی نــری نــری پــاک بـا را نـونه یا د شی لــــه تــــا تــــرو د ګـــــړنـجـا نـــــیو اواز د مــیږو وریـو ګـــډ غــږونـه یا د شـی چـــه پوری وو ری ا تــڼو نه وی پـــــری مـیلی پــری جـوړی ګـودرونه یا د شی د شپو نـــکی دروی ســره نیـــمو شپو کی د زخــمی زړو نــــو اوازونــه یاد شـی دپښـتــــنو پیــــغــلو منــــګی پــــــه اوږو پــلـو نـیو لـــی سـپـین مــخو نه یاد شی چــــه هــر ګـهیځ بــه لاس په نـام ولاړ وه د لا لـه خــوله کـی شـبنمو نه یا د شی چــــه ارمــغـان بــه مـی اشــنا تـه لـــیـږل پـــه تــورو زلـفـوکـی ګـلـونـه یا د شی چـــه زرین شـال به یی په مـخ راخـپورکه کــاږه کتـــل یـی پـه زر کـو نه یاد شی د یــــدن یــی نــغښتی تــبرک په لاس کـی پـه لــوړوغــروکی زیارتــونـه یا د شی د تـــیرږوندون ایری د ږړه خـوږلـن شـی چـه مـی دتورمـا ښـام اورونـه یا د شی د څـــا په سـر تــر ښـکلو ســتورولا نــدی د کـــورنـی مـی مـجـلسـونـــه یـا د شی فــکر د خـیال پـه نـــیلی سپـــور روان شی کومــه لـحظه چـه دیـد نـــونـه یا د شی زړه بـه په صـبر بـا نـدی څــنګه تـــم شی که ور تـه صـبر ټو ل کلو نه یا د شی زړه لــه په لـیک بانــدی تســـل ور کـــوم تـر خـارو لا نـدی چه مخو نه یا د شی کـــو مه لحـظه چـه را تـه یا د شی وطــن د زخـمی زړونــو پـریا دونـه یا د شـی کــه هــیردل وای زه به هــــم پــه ارام وم مـګـرافـسوس چـه تیرعـمرونه یاد شی پـــو شــو م ځـوانی لیونــیتوب ده دځـــوان چـه پـه تیروخـت یی ارزښتونه یاد شی لـــــه وړکتـــــوب نـه تـــر دا نــنه پــوری د ږونـد تـرخه وخواږه اړخونه یاد شی د ستـــرګــــورپ د وړکـــتوب نــــړی نـه د تـورو شـپو قصی و نکلو نه یا د شی د بــــوډایی ږوند می کــه ښه لــوحه شـی ز مـا د ځوا نی به کی داغـونه یاد شی ار مــــان به څـنکه د ځــو انی پـــوره شی چـه د پـردی هـیواد ظلـمو نـه یـا د شی د زړه بـلبل مـــــی پـه ســـند رو ســـرشـی چـه یـی د خپل هیواد با غـونـه یا د شی لیبیا کــی دنــګی مـا ڼــی اور شـــی را تـه چه د (با بـو س) خړپړکورونه یا د شی ښــکلی بـا ز ارکـــی ړزه خـفـه روا ن یـم چـه د هیواد خواربـا زا رونــه یا د شی زړ ګــی مــی ږوند دعـدا لـت وغـــوا ړی چـه یو پر بل مـو یــر غـلو نه یا د شی چــه خـا ک انــدا زیـی د(کـابل) دریاب ده دی ښــا روالی ډیرخیا نتو نــه یا د شی مــــخ پـه سـقوط دافغـا نستا ن فابـــریــکی چــه د هـند وانــو دوکا نــو نـه یـاد شی خــــان به تـاپته د وطــن څنګه آغونــدی چه خـارجی پـریمان رختـونـه یا د شی پـــردی زمــــوږ د خـاری چــه پروا کړی هـند کی زمـونګ زرولعـلونـه یا د شی زمـــــونګ د پښتـو د ثقـــا فت دښـمن دی چـــه ثقا فــــی استـعمـار و نـه یا د شی د هـــغه قـوم ږ بـه پـه مـــړو حــساب وی چــه یـی په بله خپل لیکـو نـه یـا د شی زمــــــــــو ږ ادیبــــا نـــو تـه مننه نـــشه چـه یـی پر دو ته خــد مـتو نه یا د شی زمـــــونګ زرین تــاریخ د بل په نـــوم ده د اد یبـانــو کــه نـــو مــو نــه یا د شـی (ابــو مســلم) و (فــارا بـی )خــو پـر یــده پـه هـــر عا لم د بل نو مو نــه یا د شی (ابــن ســینا)و(ابـــو ریحان)عــرب شــول اوس پـه(جمال)کی هم شکونــه یاد شی زمــــونګ بـه روح قــــبر کـی و نــڅیږی کـه پـه نــړی مـو کتـا بــو نـــه یاد شی خــــــاری د خــوا رو پـښـتـنو پــه سر دی چـه یی په لاس کی لورلوونـــه یاد شی د پـښتو ږبــه مــــو ټو ټی ټــو ټـی شـــوه د خـپل پردی پری ګذا رو نـــه یاد شی پـښتـو د ټــــــــــول افـغا نـستان ږ بــــه ده کـه مو په غاړوما ت یوغـــونه یاد شی پـښتون نـه ویښ شه درته وایی(علی خان) ستا پـه کلتور بـانـد ی بنـد ونـه یاد شی
دخیال نیلی
چـه زمــا د خیــال نیلـی یــی نا قـــرارکـه نه پوهیزم زما په خیال کی خیال دچا شو چه دزړه طوطی می چپه خوله کی بند شو تری چــار پیره بیـا د زلفو جـال د چا شو د ټــول عـمر کـــړاوونــه به مـی هیر شـی کــه مــی یار لره قبــول ســـوال دچا شو مـــا خـو لنـډ تصـور کــړی دا هـجران وه شپـی او ورځــی می بدلـی کال د چا شو چـه بیلتون یی بیا چاکـو پـه ســرورکـیښود زمــا خوشحـاله زړه خفه په حال دچا شو د ځـوانی لـښتـی زمـــادږونـــدهـستـــی وه پــــه لمـــبو د مینــی دغــه مـال د چا شو زمانـی مـی په ږوند لوبی کـــړی تــا مـی لــه د ورستـه دا میراث مجـــــال دچا شو سترګی نوری دهـجران لـید ل نه غـواړی که می خیال کی بیا رنګینه شـال دچا شو تصــور کـــوم چــه اشـنــا لــره ور زمـــه فـــکر ځـوړنـد پـه تنــاب و ټـال د چا شو په دسمال باندی می ستـرګی کــړلی پـاکی چـه رایاد راته خوشبـوی دسما ل دچا شو یاد شــعرملکــی راشـه چـه غـم نـیم کــړو خفه ږوند کی زما ږوند خـوشحال دچاشو لـه جــوالیـانـو سـره ځـان ترغــاړی وینــم د (علی خان) پـه شا د مینی جوال دچا شو
خپل وطن
چه په ظلم وزوروطن نـه ویسـتل کــیږی دوطـن میــنه یـی زړه کـی تل تـاو یـږی که چا وُوَیِل چه خپل و طن به هـیرکړی ځـان بـه هـیرکی خـووطـن کلـه هیـریږی که وطن د سترګوتورشی پری لـیـدل شی بی لـه تورپه سترګو هیڅ نه لیــدل کیـږی که می څوک رانـه هویت پوښـینه وکړی ځواب زما کی به وطن ورته ویل کـیـږی دوطن مــینه چـه غـاړه کـی زنځــیر شی په تخته یی که تری کاږی نه تری خیږی که کفـن ورتـه وریـښـین قـبرسره زرشی دوطـن خـاوره چــه نـوی پری خو ګـیږی شـایـد روح به یی جنت کی هم خـفـه وی چــه بــد ن دچـا وطـن کـی نه خه خـیږی ځـکه هــرګوت ددنـیا لــره چــه لاړ شـی لــمړی سـوال بـه دوطن وی درنه کیـږی نـه دپــلار نـه دبـابـا درنـه تـپوس کـــړی وایـی وایــه چــه وطـن مـو څه نو مـیړی مـانـادا چـه وطن هــر څـه ده انسـان تــه نـو هرچالره دا حـق چـه پری ویا ړ یږی کـه وطـن یــوحقـیـقت پــه نــړی نـــــوی نــوبیا ولـی بـه زرکـونـه تری ځـا ریـږی ای زمـا ورانـه وطــنه خــدای د ابـاد کـه لکه نور اوطان دنـیا کـی چـه جوړیـږ ی د(علی خان)ارمـان بـه څنګه پوره کیږی چــه وطـن یـی د (نا تو)پـه اورسـوزیږی
د بیلتون لا نجه
بـیلتونه تـــا پــه زړه کی غیســی د اشنا راکـــړی چـه هــرطبیب ته یـی پـه ډاګه ښکارولی نشم تـاراته سترګوکی دخوب په ځای اغزی ایښی دی چــه ویده کـیږم لـه دردو یــی پـــــټولــی نشم تامـی غـوږونه د حسـرت په زمـزمورا ډک کـړل چـه بی لـه غـمه خوشحالی پری اوریدلی نشم دخــیال په جازکی درنه سپـورشـم نـاامـید د پریدم کـوزشـوی نه یم لـه هرکلی د خلاصـدلی نشم زمـا له تانه شـکـریه بـه پـه هـجر ان کـی څه وی چــه نـاکــردی دې دم په دم کی هیـرولی نشم کـه مـی په زه باندی اوربل کی چه تسلیم به شـمه زما په پښـتوباندی سـوګـند سـرټــیــټولی نشم دسـترګواوښـکی به د ستـرګـوجام کـی وچـی کمه پـه تــبسم بـه مــی غــم نغاړم خـندیـــدلی نشم پـه زړه ددوه غـیسی راکـړی یـوپښـتون بل پښتـو لاس می پری ایښی ده زخمی یـم دریدلی نشم تـه چـه حاکم شی ټولی پړی به په پردیس واچوی بــی دوصا ل پــه قضاوت تـا ګــرمـولی نشـم کـه زمـااوستا ترمنځ وصال پـه عـدالـت توُل وُکی دومره به سپک شی چه به زه درته کتلی نشم تـه راته تــل مـخـه کی خـنډ زما داږدو لارو یــی ځــکه دیـد ن تـه د خـوا خـوږو رسـیـد لی نشم کـه (علی خـا ن) سره لیبیاکی لاس ترغاړی نشی پـه پښتـونخـوا کـی مـلـګـرتیـا د بیـا مـنلـی نشم
د مینی نړی
داچـه هـرسبا تورمـــخ دی دنیا سپین شی مینان یاپری خوشحال یا پری حـزین شی مـړی ډیـوی ته پتنګ سوی زړه پړپیږی تـوربورا سپـورد ګلا نـوپــه جــــبـین شی بلبــلان دویر ستاینی کـی پری جـــــوړی په سیـلی چه دلا له ګــریـوان رنـګین شی څـــه عــجیب قانـ¬¬¬¬¬¬ـــــون دمـینی ددنــــیاده چه دچازړه پکی سپین دچا پری شین شی دپــردیـس ســترګی شی ستړی پـه کـــتلو چه لیدل ورته داشنا ګران په دوربین شی پـه لیبیا کـی (علی خان) ورسره ځــانګی چـه وریا ده د دوستـانــو لـــونګــین شـی -
 بېرته شاته |
