(که سپوره وي که پوره وي نو په شریکه به وي (باچاخان)

غزل

په ژوند ون كې له هجرانه تــه بــه ورك شې زه بـه ورك شــــم لاس د مينې راكړه ګرانــه تـــه بـــه ورك شې زه بـــه ورك شــــــم څوك د ي ساتي حا فظه كې ،څوك د ي زړه كې ځا يــواي شي اې دستړي ژوند دورانــه تـــه بـــه ورك شې زه بــــه ورك شـــــــم اسرافيل بــــه شپېلۍ پوكړي زه اوتـــــه بـــــه دوړاه زغــــــم شو پاتې نــــه لرې اسمانـــــه تـــــه بـــــه ورك شې زه بـــــه ورك شــــم ستـــابــــه هــــم وي زورختــــلى ،زه بـــه هــــم لـــــه كاره ووځــــم نفـــرت څــه كووجانانــــه تـــه بـــه ورك شې زه بــــه ورك شــــــم ماپــــه غېـــږه كې نــيـــولى تــــه يې نــــه ښكلـــــــوې څنــــګــــه ازاراخلې لـــه قـــرآنــــه تــــه بــــه ورك شې زه بــــه ورك شـــــم تــــخـــيل زمـــــا ايـــــــره شــــودارمــــان پـــــــه سلـــطنـــت كــــې دښكلا رنګين جهانـــه تـــــه بـــــه ورك شې زه بــــه ورك شـــم تــــه د ورور وژنــــه پــــرېــــږده دنــفــرت اورونـــــه مــــړه كـــــړه پـــه نړۍ كې بـــــه افغانـــه تــــه بـــه ورك شې زه به ورك شـــم داســــــي نـــــه وي جــــواري دمينــــې وبــــايـــلې زړګـــــيــــه لري ګرځـــــه له تاوانــه تــه بـــه ورك شې زه بــــه ورك شـــــم دنېستۍ كــــه داسي زور وڅــــه عـــزت بــــه خلګ راكړي دامې واوره (اوېزانه) تــــه بــــه ورك شې زه بــــه ورك شــم دلتـــه څنګــــه تـــرږمــــۍ ده ،دسكـــــروټــــوبــــاران اوري پاتـه نـه شې له كاروانـه تــه بــه ورك شې زه بـــه ورك شــم كـــه پـــه مټـــي مـــې ځـــان يـــارتـــــــه بشرمــــل ورســـولى وخته ! دواړه يوستومانــه تـه بـه ورك شې زه بـه ورك شم

اوېزان مندوخېل زماخوږملګرى ده -
بېرته شاته