(که سپوره وي که پوره وي نو په شریکه به وي (باچاخان)
د فاروق فردا شعرونه
سوځېدلی باور شاله چې نور، کروندې ستونی دباران په څاڅکو نه لندوي دکنګلونو پر مخ، ستا پر وعدو دي سوځېدلي د فصلونو باور. د سېوری دایره په شنو وږمو لښکر د ورېځو لګولې ولکه لمر هم ډارېږي او دغره له سره سر نه باسي ځنګل ترور دی لټوي خپله دایره د سیوري او دلمرونو څاڅکو څاڅکو پسې سا ورکوي. وطنه په هغه ورځ کې چې پېدایې کړی ته حالت دی خ څنګه وو درته یادېږي که نه؟ چې هره ورځ یې، د چا لښتو سره کنډ و کپر او ماتوې تنده په اوښکو باندې.
-
 بېرته شاته |
