د کلي مشر

د کلی مشر

لیک: عطالرحمن امین

احمد ، محمود ، صابر او خلیل په یو کلی کی اوسیده تقریبا ۴۰ کاله کیږی چی په دی کلی کی جنګ او جدال وی ، کله یو ورور پاڅیږی  بل ورور سره وژنی ، کله تره زوی سره پاڅیږی، او کله داسی وشی چی تر څنګ کلی نه یو څو شر جوړوونکی مشران ، د مولا، عالم ، ډاکتر او داسی نورو نومونو او  لباسونو کی راځی او زمونږ د کلی ځوانان سره خپل منځ کی په جنګ او جدال اچوی او.

څوک وایی ستاسو د کلی اوبه خوږی دی ، څوک وای ولا میوی یی هم خوږی ،څوک وایی کاڼی یی لالونه دی، او څوک داسی وایی ستاسو د کلی موقعیت او جغرافیا ښه ده ، مونږ ساده ، پاک نفسه خلک په دی قصو څه پوهیږو بس سپین راته سپین ښکاري او تور راته تور ښکاري،مونږ څه خبر یو چی سپین او تور نور رنګونه هم لری او تل یی مونږ په جنګ او جدال اخته کړی یو.

یوه ورځ دا ۴ واړه ملګری چی د همدی کلی اوسیدونکی  وه سره کیناستل او یو بحث یی سره شروغ  کړو یارانو شکر دی اوس مو په کلی کی جنګ او جدل  کم شوی دی او ختمیږی به انشاءالله ، په دی کی محمود ورته وایی احمده وروه فکر می نه شی د ا مشران می خوښ نه شو په خولی یی یو څه دی او عمل کی بل څه کوی ، هغه دمنافقینو خصلت په کی دی ، کله چی مسلمانانو سره یو ځای شی دوی ته وای مونږ تاسو سره یو اوکله چی منافقینواو خپلو ملګر سره یو ځای شی بیا وایی مونږ تاسو سره یو.

صابر ورته په جواب کی وایی په نړی کی دری ډوله انسانان ژوند کوی ، مسلم، کافر او منافق، ولا د منافق می ډیر دری  نښانی واوریدلی تیره ورځ د جمعی په خطبه کی  مولوی صاحب د منافق په باره کی ډیر په تقصیل سره بیان وکړو، ډیر مضر انسانان وی  او ډیر ضرورنه   لری انسانیت او ټولنی ته. نو احمد ورته وویل کوم نښی  یی دی چی مونږ هم پری پوهه شو ، صابر ورته په جواب کی وویل

 دادی لومړۍ نښه (۱) چی خبری کوی دروغ وایی دویمه نښه یی(۲) چی امانت ورکړی خیانت کوی او دریمه نښه یی  (۳) او چی کله جنګ او بحث کوی ښکنځل کوی. 

او هو دا خو ډیر خطرناکی نښی نښانی دی الله  دی پرمونږ اوتاسو باندی رحم وکړی او دداسی اشخاصونه دی زمونږ د کلی وژغوری.

احمد خلیل ته غږ کړو ، خلیل وروره سنګه داسی خاموش یی ، ولا وروره هر وقت په دی سوچ او فکر کی یمه زمونږ په کلی یو څو مشران دی ، فامیلونه یی ټول د کلی بهر اوسيږی  او ولا که د مشری اهلیت هم لری خو بس میراثی مشران دی ، بس میم زرما او ټوله زما ، نه د غریب ،فقیر ، یتیم ، اسیر او بیچاره په قیصه کی دی بس چی ګوری ورځ تربلی یی کش او فش زیاتیږی او نور د چا په قیصه کی هم نه وی او چی ګورمه په مسجد کی به په اول صف کی ناست وی ، او ته به وایی چی ولا دا خو ډیر نیک سړی دی ، تل یی د ریا نه ډک کارونه کوی.

صابر وویل خبر شومه چی د کلی مشر مو یو نوی پوهه سړی ټاکلی دی ، هو ولی ډیر پوهه سړی دی ، دیر ښه اومنطقی غږیږی ، ښه نو بیا خو ډیر ښه کار شوی دی اوس به مو  د کلی  نه جنګ اوجدال ختم شی او سوکالی،پرمختګ او د پوهی مرکز به شی د خیره.

په دی کی احمد ورته غږ کړو ولا مو نږ د کلی  د نوی مشر نه ډیر هیلی درلودی ، خو خبر نه یی هغه هم هغه میراثی مشرانو په لاره روان وو او دی ، او تل دی  میراثیانواو نا اهلو په خدمت کی و ی. اوهووو د اڅه د ا خو مونږ اوریدلی وه دا نوی مشر ډیر پوه سړی دی ، نابغه دی ډیر پلانونه او طرحی لری کلی به راته ګل او ګل زار کړی خو هر څه سرچپه اوخته. بس الله دی غیبی رحم وکړی .

په دی کی صابر ورته وویل زه خو چی ګورم په شمار یو څو فریبکاره مشران دی په دی کلی کی ، نو ولی یی دا کلی مخنوی نه کوی ، احمد ورته وویل هر یو په خپلو خولو کی ډوب دی او داسی په خوب ویده دی ته به وایی په میاشتو یی خوب نه دی کړی. هر یو ځان تری باسی او وایی په مایی څه او په تا یی څه ، خپل کار کوی اوس د ورښه اوبه تیری دی.

په آخر  کی احمد وویل ملګرو نو ده حل لاره کومه ده، په دی کی صابر ورته وویل د حل لار هم اسانه دی او هر یو پری پوهیږی ، زمونږ د کلی مشر  باید داسی یو سړی وټاکو یا  وی ،  او دا مهمه نه ده چی عمر یی ډیر وی ، ډیر پوه وی ، مفکر وی ، داسی یو مخلص ، وطن ته ژمن پاک نفس عادل وی ، حق ته حق وایی ، د ظالم او جابر پر وړاندی دغر غوندی ودریږی ، نو هله به زمونږ په کلی/قریه کی آمن ، سوکالی ، پرمختګ راشی ،حق به حقدار ته و رسیږی، ظالم ته به جزا او سزا ورکول کیږی.

لیکوال: عطاءالرحمان  امین

د کلی مشر

لیک: عطالرحمن امین

احمد ، محمود ، صابر او خلیل په یو کلی کی اوسیده تقریبا ۴۰ کاله کیږی چی په دی کلی کی جنګ او جدال وی ، کله یو ورور پاڅیږی  بل ورور سره وژنی ، کله تره زوی سره پاڅیږی، او کله داسی وشی چی تر څنګ کلی نه یو څو شر جوړوونکی مشران ، د مولا، عالم ، ډاکتر او داسی نورو نومونو او  لباسونو کی راځی او زمونږ د کلی ځوانان سره خپل منځ کی په جنګ او جدال اچوی او.

څوک وایی ستاسو د کلی اوبه خوږی دی ، څوک وای ولا میوی یی هم خوږی ،څوک وایی کاڼی یی لالونه دی، او څوک داسی وایی ستاسو د کلی موقعیت او جغرافیا ښه ده ، مونږ ساده ، پاک نفسه خلک په دی قصو څه پوهیږو بس سپین راته سپین ښکاري او تور راته تور ښکاري،مونږ څه خبر یو چی سپین او تور نور رنګونه هم لری او تل یی مونږ په جنګ او جدال اخته کړی یو.

یوه ورځ دا ۴ واړه ملګری چی د همدی کلی اوسیدونکی  وه سره کیناستل او یو بحث یی سره شروغ  کړو یارانو شکر دی اوس مو په کلی کی جنګ او جدل  کم شوی دی او ختمیږی به انشاءالله ، په دی کی محمود ورته وایی احمده وروه فکر می نه شی د ا مشران می خوښ نه شو په خولی یی یو څه دی او عمل کی بل څه کوی ، هغه دمنافقینو خصلت په کی دی ، کله چی مسلمانانو سره یو ځای شی دوی ته وای مونږ تاسو سره یو اوکله چی منافقینواو خپلو ملګر سره یو ځای شی بیا وایی مونږ تاسو سره یو.

صابر ورته په جواب کی وایی په نړی کی دری ډوله انسانان ژوند کوی ، مسلم، کافر او منافق، ولا د منافق می ډیر دری  نښانی واوریدلی تیره ورځ د جمعی په خطبه کی  مولوی صاحب د منافق په باره کی ډیر په تقصیل سره بیان وکړو، ډیر مضر انسانان وی  او ډیر ضرورنه   لری انسانیت او ټولنی ته. نو احمد ورته وویل کوم نښی  یی دی چی مونږ هم پری پوهه شو ، صابر ورته په جواب کی وویل

 دادی لومړۍ نښه (۱) چی خبری کوی دروغ وایی دویمه نښه یی(۲) چی امانت ورکړی خیانت کوی او دریمه نښه یی  (۳) او چی کله جنګ او بحث کوی ښکنځل کوی. 

او هو دا خو ډیر خطرناکی نښی نښانی دی الله  دی پرمونږ اوتاسو باندی رحم وکړی او دداسی اشخاصونه دی زمونږ د کلی وژغوری.

احمد خلیل ته غږ کړو ، خلیل وروره سنګه داسی خاموش یی ، ولا وروره هر وقت په دی سوچ او فکر کی یمه زمونږ په کلی یو څو مشران دی ، فامیلونه یی ټول د کلی بهر اوسيږی  او ولا که د مشری اهلیت هم لری خو بس میراثی مشران دی ، بس میم زرما او ټوله زما ، نه د غریب ،فقیر ، یتیم ، اسیر او بیچاره په قیصه کی دی بس چی ګوری ورځ تربلی یی کش او فش زیاتیږی او نور د چا په قیصه کی هم نه وی او چی ګورمه په مسجد کی به په اول صف کی ناست وی ، او ته به وایی چی ولا دا خو ډیر نیک سړی دی ، تل یی د ریا نه ډک کارونه کوی.

صابر وویل خبر شومه چی د کلی مشر مو یو نوی پوهه سړی ټاکلی دی ، هو ولی ډیر پوهه سړی دی ، دیر ښه اومنطقی غږیږی ، ښه نو بیا خو ډیر ښه کار شوی دی اوس به مو  د کلی  نه جنګ اوجدال ختم شی او سوکالی،پرمختګ او د پوهی مرکز به شی د خیره.

په دی کی احمد ورته غږ کړو ولا مو نږ د کلی  د نوی مشر نه ډیر هیلی درلودی ، خو خبر نه یی هغه هم هغه میراثی مشرانو په لاره روان وو او دی ، او تل دی  میراثیانواو نا اهلو په خدمت کی و ی. اوهووو د اڅه د ا خو مونږ اوریدلی وه دا نوی مشر ډیر پوه سړی دی ، نابغه دی ډیر پلانونه او طرحی لری کلی به راته ګل او ګل زار کړی خو هر څه سرچپه اوخته. بس الله دی غیبی رحم وکړی .

په دی کی صابر ورته وویل زه خو چی ګورم په شمار یو څو فریبکاره مشران دی په دی کلی کی ، نو ولی یی دا کلی مخنوی نه کوی ، احمد ورته وویل هر یو په خپلو خولو کی ډوب دی او داسی په خوب ویده دی ته به وایی په میاشتو یی خوب نه دی کړی. هر یو ځان تری باسی او وایی په مایی څه او په تا یی څه ، خپل کار کوی اوس د ورښه اوبه تیری دی.

په آخر  کی احمد وویل ملګرو نو ده حل لاره کومه ده، په دی کی صابر ورته وویل د حل لار هم اسانه دی او هر یو پری پوهیږی ، زمونږ د کلی مشر  باید داسی یو سړی وټاکو یا  وی ،  او دا مهمه نه ده چی عمر یی ډیر وی ، ډیر پوه وی ، مفکر وی ، داسی یو مخلص ، وطن ته ژمن پاک نفس عادل وی ، حق ته حق وایی ، د ظالم او جابر پر وړاندی دغر غوندی ودریږی ، نو هله به زمونږ په کلی/قریه کی آمن ، سوکالی ، پرمختګ راشی ،حق به حقدار ته و رسیږی، ظالم ته به جزا او سزا ورکول کیږی.

لیکوال: عطاءالرحمان  امین

بېرته شاته