غزل
[26.Aug.2019 - 10:23]د ژوند صحرا ته مې د مينې باډيوه راوړې
ما د احساس د ګل په لپه کې لمبه راوړې
.
زه د مين زړه د رضا نه بغير نه پايمه
ما کله کله د جانان کلي ته شپه راوړې
.
زموږ څه، خو يا په سترګو کې لمبې د خمار
يا په تنکي زخم کې ستا د ياد شغله راوړې
.
د لېونتوب د جنګ په زغره کې مې نغښتی ايمان
د سهار لمونځ له مې د ځان سره نېزه راوړې
.
زما نصيب، زما د جنګ او جهاد دغه برخه
چې خپله توُره مې په خپلو وينو سره راوړې
.
راشه چې خپل مخ پکې ووينې، ځان وپېژنې
ما په وَرغوي کې د مينې آئينه راوړې
.
بس داسې لږ د مينې رنګ ورکړه نو ډېره ښه ده
وخته چې تا د نوي ژوند کومه نقشه راوړې
.
ته راته ووايه چې څه په کربلا کې شوي
ما په ټکر او په بابړه تبصره راوړې
.
دغه سړی د محفل رنګ ته ګوري، اوروي څه
هم يې غزل راوړی، هم يې قصيده راوړې
.
بيا به په هر سړي په زور خپله خبره مني
زورور بيا د خپل غرض تُوره تَېره راوړې
.
د خپل قدرت له نصاب ما خبروي، ما پوهوي
زما قاتل ماله زما د سر کاسه راوړې
.
زما د غرونو د ښایست له غمه هر سوداګر
د کرش ماشين او فولادي سپينه اره راوړې
.
د انتظار د هاړ تودو غرمو وهلی صابر
د خپل ارمان د ونې سيوري له دمه راوړې
.
باډیوه = بادیوه، ګوډا، ګوډۍ، بوډۍ، کانکواک، بادامه، پتنګ = Kite
. صاحب شاه صابر
قامتونه قیامتونه
مخ - ۱۷۲
..........
.
ستا د وعدو خبرې پټې ساتو
د پټېدو خبرې پټې ساتو
.
د پرهرونو خولې ګنډلې ګرځو
ستا د بڼو خبرې پټې ساتو
.
خپلې به څه وايو چې خپلې مو دي
موږ د پردو خبرې پټې ساتو
.
په تَورو زلفو مو قَسم خوړلى
د سپينو خولو خبرې پټې ساتو
.
د واعظانو د فتوو د وېرې
د ميخانو خبرې پټې ساتو
.
د سپكو خولو د شره وېرېدُو
اوس د زړګو خبرې پټې ساتو
.
د زړه د درده خلک نه خبروو
د اسوېلو خبرې پټې ساتو
.
خلک زموږ رنګونه وپېژني
موږ که هر څو خبرې پټې ساتو
.........
. صاحب شاه صابر