Adab au Hunar / شعر، ادب او هنر
نن مې زړه بېا راډک شوی
چې تا ته اوګورمه
په چغو وژاړمه
زما خېسته سمونه
زړګې زما خوږېړې
زهن مې ټول ګډوډ دې
خو زه بې وسه ېمه
ستا علاج نه شم کوې
هر ېو اندام دې جوړ دې
ژبه دې ن خوزېږې
کله مې زړه راډ ک شې
چې ده همزولو سره
لوبې ته ولې نه کړې
ځان دې کړو ستړې ستومان
نه دې ده لوګې خبر
نه دې ده تندې خبر
خو چې تکلېف راشې په تا
په ژړا چغو سر شې
ستا ده ژړا انګازې
ستا موراو پلار زوروې
خو وس ې نه رسېږې
هر سه په زړه تېروې
ستا ماشوم والې زما
لکه دا نن ېادېګې
تا به خندلې راته
تا به نڅا کوله
ما هم ارمان لرلو
چې ته به کله ګرزې
خبرې کله کوې
مکتب ته کله به زې
دابه ده خدې رضا وه
ارمان پوره مې نه شو
ژوند ناقرار شو زما
زما خاېسته سمونه
وس ده الله دربار کې
دغه ېو سوال کومه
چې رب دې جوړ کې په خپل حکمت ااو کرم
زموږ په وس کې نه ده
ستا جوړېدل سمونه
خو د الله په در کې
کمې د هېڅه نشته
که په تا ورحمېګې
ژبه دې وچلېګې
ېو سو وړې خبرې
په خپله ژبه وکړې
زما خېستا سمونه
الله دې جوړ که راته