(که سپوره وي که پوره وي نو په شریکه به وي (باچاخان)

Adab au Hunar / شعر، ادب او هنر

غزل

دا چی څیرې ګریوان ستا چم کی ولاړ وم
ستا د ا زنی د ا شین خا ل په ن ند ا ره وم

زړه می و چی دې په دواړه مخه ښکل کم
بس ثوا ب او د ا  وبا ل په ن ند ا ره  وم

لا د ې موړپه د ې دن نه وومه چی لاړی
زه خو ستا ده د ې کما ل په ن ند ا ره و م

چی په تلوکی دې دا خامه خولګی را کړه
وروسته زه می د خپل حال په ن ندارو وم

ستا په  ښکلی مخ  چی  پشم د  خوا لی وه
عجیبه غوند ې  وصا ل په ن ند ا ره  و م

چی دې ستړې ستومان کلک پکی راتاوکو
ستا د زلپو د ه د ی جا ل په ن ند ا ره و م
 

بېرته شاته