Adab au Hunar / شعر، ادب او هنر
لمر پر لاره
نن گهيځ بيا د لمر د تلو پر لاره
يوه غوټۍ د گلاب وغوړېده،
او د تنکيو اننگيو،
په وږمو يې،
فضا ښکلېکړله،
خو، خدايزده،
لمر ته و نن چا د کبر جام ورکړى؟
چې له غروره يې،
ولاړو سلامي گلو ته ونه کتل
او له غصې نه يې دمخ له کاسې،
گرمې لمبې،
وشيندلې،
لمر ،
نن دگلو، ارزښت، ونه پېژاند،
لمر،
ديوې ورځې په ژوند
او په ښايست، وغولېد.
خو چې ماښام شو، دختيځ له لوري،
دتورې شپې، گزمې را وختلې.
لمر بيا دكبر جام، پر سر واړاوه
او، د تنكيو، گلغوټيو، په څېر
دخپل غرور،
پر بستر،
پرېوتلو.
يوه غوټۍ د گلاب وغوړېده،
او د تنکيو اننگيو،
په وږمو يې،
فضا ښکلېکړله،
خو، خدايزده،
لمر ته و نن چا د کبر جام ورکړى؟
چې له غروره يې،
ولاړو سلامي گلو ته ونه کتل
او له غصې نه يې دمخ له کاسې،
گرمې لمبې،
وشيندلې،
لمر ،
نن دگلو، ارزښت، ونه پېژاند،
لمر،
ديوې ورځې په ژوند
او په ښايست، وغولېد.
خو چې ماښام شو، دختيځ له لوري،
دتورې شپې، گزمې را وختلې.
لمر بيا دكبر جام، پر سر واړاوه
او، د تنكيو، گلغوټيو، په څېر
دخپل غرور،
پر بستر،
پرېوتلو.