Adab au Hunar / شعر، ادب او هنر
هېر
کلونه وشول چې دې نه وینمه
غزل د سترګو دې لوستلای نه شم
نور مې دا ستړی سرګردانه نظر
- دا داغزنو اوږدو لارود سفرلاروی -
ستا د خوږو سترګو چینو کې لمبولای نه شم .
*****
نور مې دسترګو د ګودر په غاړه
ستا د پښو پلونه هم نه ښکاري
نور مې دشونډو د بیدیا په څنډو
- په دې شګلنو بې بهاره تالو-
ستا د بوسې ګلونه هم نه ښکاري
*****
نور دې د خیال په اسمان نه ځلېږم
نور مې د خوب کلي ته هم نه راځې
داسې ښکاریږي چې هېر کړې دې یم
دګلورینو خاطرو له باغه ،
د وچ لرګي په شانې لیرې غورزولای دې یم .
*****
زما او ستا هغه اورینه مینه
چې ځلېدله، بلېدله مدام
هغه د تورو ماښامونوډیوه
- لکه د شپو په زړه کې بله شمه –
چې سوزیدله، خندیدله مدام
اوس په کې اور نه شته، سپرغۍ نه لري
اوس له رڼا ډکه ځولۍ نه لري .
*****
خو لا تر اوسه مې د زړه په قاب کې
یوازې ستا د مخ تصویر پاتې دی
یوازې ته مې یې د ذهن په ډولۍ کې ناسته .
یوازې ته مې لکه وینه په رګو کې جاري .
المان (نومبر- ۲۰۰۰)
شاعر : صدیق کاوون توفاني
ترتیب کوونکی : عبدالقادرمسعود
دمینې تړون
بیا مې جانانه، د زخمي زړګي په سوې للمه
ستا د خوږو، خوږو یادونو باران ووریده
بیا مې د مړاوو خاطرو په رژیدلي چمن
د پسرلي د سرو ګلونو باران ووریده .
*****
کلونه وشول چې له تا نه جلا شوی یمه
کلونه وشول چې په تا مې سترګې نه خوږېږي
کلونه وشول چې دنیا لکه زندان ده راته
کلونه وشول چې د سا وزر مې نه غوږېږي .
*****
اوس مې یادېږي هغه تللې تېرې شېبې
هغه د ګلو غوندې ښکلي او رنګین وختونه
هغه دمینې د رڼا په میوو مستې ورځې
هغه ساده، هغه سپېڅلي نازنین وختونه .
*****
چې مې له تا سره تړون پکې د مینې وکه
چې ستا په غېږه کې مې ځان او جهان وپېژانده
ته مې کعبه شوې درته زه په لمانځه ودریدم
ستا په لمنه کې مې هوډ او ایمان وپېژانده .
*****
ما ویل زه به دې جانانه جنتي ښایست ته
د سرو غوټیوغوندې ښکلی سور غزل ولیکم
ما ویل زه به دې د تورټیکري په تورو څنډو
د لمر په اوښکو حماسه د سره تکل ولیکم .
*****
ما ویل زه به ستا د زلفو په حسینو شپو کې
د ابدي مینې ځلانده ستوري وځلوم
ماویل زه به ستا دمخ هغه سپېڅلی سهار
د پسرلي د شنې وږمې په عطرو ولمبوم .
*****
مویل زه به د تیارو اوږده، اوږده لاسونه
ستا په زرینو، پرتمینو زلفو وتړمه
ما ویل زه به د بدرنګې شپې ناولی کجیر
د سپینې ورځې د رڼا په غشو وولمه .
*****
خو د تیارو د خدای، بدرنګه اراده بله وه
ستا برخه لیک یې د بادونوپه وزر وتاړه
ستا په تندي یې آیتونه د لمبو و لیکل
ستا په ټیکري یې د سرو وینو سمندر وتاړه .
*****
ما مرغلرې ستا له سترګو نه راټولې نه کړې
ما دې په زلفو د آرمان ګلونه، و نه ټومبل
د ماتمونو تورو شپو ته دې څراغ نه شومه
د زړه داغلي پرهارونه مې دې ونه ګنډل .
*****
چې ستا د زړه په ښار لښکرې دماتم وختې
ما یې یوازې په سرو سترګو تماشا کوله
ستا په دردونو او په خپلې بې وسۍ مې ژړل
ته سوزیدې ما درته هیله د بقا کوله .
خدایزده چې په زوریدلي زړه به څه تېرېږي
ښایي چې تاته به بې هوډه، بې وفا ښکارمه
ته به مې وړ دخپلې مینې د پرتم نه ګڼې
تاته به مات ښکارمه تاته به رسوا ښکارمه .
*****
مات خو به یمه، خو جانانه بې وفا نه یمه
د تومتونو زنځیرونه په پښو ګرځوم
له تا نه لیرې، په پردیو نا آشنا کوڅو کې
د مجبورۍ د ژوندون پېټی په اوږو ګرځوم .
*****
خوستا د سترګو په زیارت باندې قسم کومه
یوه شېبه دې هم له یاده جلا شوی نه یم
د شنه باور په کرونده مې لا هوډونه شنه دي
د سرو غاټولوپه تړون باندې ختلی نه یم .
*****
دیاد په دښته کې مې څري ستا د مینې هوسۍ
د خوب باغچه مې ستا دحسن په ګلونو پټه
د ذهن دړه مې یوازې ستا نامه پوښلې
د زړه ماڼۍ مې ستا په ښکلو تصویرونوپټه .
*****
آلمان (جنوري - ۲۰۰۱)
شاعر : صدیق کاوون توفاني
ترتیب کوونکی : عبدلقادر مسعود