Adab au Hunar / شعر، ادب او هنر
ښځه
پوځیانو مات دکلا ورکړ
تا څې کیسي دجنګ کولي
سترګو مې اوښکې تویولي
تودي،تودي ستونی ته،لاړي
دژوند سلګۍ څې مالیدلی
سترګو مې اوښکې تویولي
پوځیانوویښ کړو نیمه شپه کښې
ډزي ېې پیل کړي دروازه کښې
برګ ښکاریدل وحشت یې پیل کړ
ډزي په هر چا دوي کولی
سترګومې اوښکې تویولي
پوځیانو مات دکلا ورکړ
جوړیې په کورکښې تورمحشر کړ
لکه دغلو په شان په کورکښې
دکور جامی یې وشیندلی
سترګو مې اوښکي تویولی
حاجی بابا سپین ږیری مشر
ځوی یې شهید شو د ده کشر
دوه یې لمسیان ورته ټپیان کړل
هم نارینه،ښځو ژړلي
سترګو مې اوښکې تویولي
دښځود نړیوالی ورځي په ویاړ
مینه ده که سوله ده
داورته ښه جوړه ده
کړی روزنه دبشر
پوهه،زده کړه ټوله ده
«»«»«
څنګه څې حسینه ده
ښځه ده څې مېنه ده
خاص رحمت دخدای په دی
برخه یې لونګینه ده
«»«»«»
ښځه ده رڼه شمعه
روڼ به کړی تیاره هرکور
چیرې څې هغه نشته
هلته دي رنګونه تور
«»«»«»
هلته څې دا نشته ده
نشته،نه رڼا،نه اور
سوړنغری هم تش دیګی
نشته ښاپیرۍ دکور
«»«»«»
ښځه ښاپیرۍ د ژوند
جوړبه کړی دمینی شور
مه یې ځوروۍ خلکو
ښځه ده څراغ دکور
«»«»«»
ویژغورۍ له شخړودا
دا ده ځورید لی مور
اوښکي یې وروچي کړۍ
چاڅې ځورولی خور
«»«»«»
پوهه کښې سرداره ده
لاس هم دمحنت لری
لاړه ترآسمانه دا
«ولانتینا تریشکوا»
«»«»«»
موروه زمونږ دلوی بابا
زمونږه زرغونه آنا
سترمشردې وروزه
دا ده فلسفي مانا
«»«»«»
پوهه د نازوآنا
وړانګي ،انګازي شولي
ښکلي مرغلري دي
ویاړی په دې هردانا
«»«»«»
کم نه یو نړۍ کښې مونږ
رابعه بلخي لرو
ښځه وه مریم په نوم
ویاړ یې تاریخي لرو
«»«»«»
ډیري ملالۍ مودي
ناستي دوي سنګرکښې دي
وایو مونږ د دوي لنډۍ
ټول پردي هدرکښې دي
«»«»«»
ښځه نن ستایل غواړې
حق لری په ما اوتا
خویندو مبارک موشه
دا ډالی سرحد له خوا
مسکو: دمارچ څلورمه ۲۰۱۲
امرالدین سرحد