Adab au Hunar / شعر، ادب او هنر
څو ظا لمان مې نن ښوونځۍ سو ځوې
یو څو ظا لمان مې نن ښوونځۍ سو ځوې
زه چې پرې نا ست یم هغه ځاۍ سو ځوې
ور تــــه کـــتــلـــې زه لــــه ډاره نـــشــــم
دې لــیــونې خــپل او پـــردۍ ســو ځــــوې
دڅو پیسو لپاره خپل زمیرونه خرڅوې لګیادې
ټــو پک پــه لاس هر یــو سړۍ ســوځــوې
څــو مـره بـې رحــمه ظالمان دي حــدا یـــه
چــې مـې پــه ګــوتـو کې غـمۍ سـو ځـو ې
خـدا یـه دي ظالمانو تـه پخپله سـزا ور کړې
را ته په کور کې هغه ګل غوندې زلمۍ سو ځوې
ځــلانـــد بــه څــنګــه ځــان قــا بــو کــړ ئ
چې د مور غیږه کې دګل غوندې بچۍ سو ځوې