(که سپوره وي که پوره وي نو په شریکه به وي (باچاخان)

Adab au Hunar / شعر، ادب او هنر

دعندلیب شعرونه

عندليب دير پښتونخوا

کله څنګه کله څنګه

عندلیب -دیر پښتونخوا
د توبې نه مې توبه ده
د توبې نه مې توبه ده
چې په نیمه شپه کې راشي
د زړه کلی مې ځلیږي
د هستۍ د سیند د پاڅه
د سپوږمۍ رڼا خوریږي
پکې سیند وبایلي رنګ
لکه سپین شیوده بهیږي
روح مې لاړو جنتي شو
د وصال رنګینه شپه ده
د توبې نه مې توبه ده
د توبې نه مې توبه ده
-
زما نه وه زما نه ده
دا دنیا دې د دنیا شي
وایه څه به ترینه کم شي
که زما جانان زما شي
چې يې نوم په شږو لیکم
نو وریځې په ژړا شي
زه د ښار د شوره لاړم
په صحرا کې مې خیمه ده
د توبې نه مې توبه ده
د توبې نه مې توبه ده
-
ددې بڼ مرغۍ نشه دي
ددې بڼ مرغۍ پرکالې
جوړوي د دنګو ونو
د میوو په خواکې ژالې
پرې د کاڼو باران جوړ کړي
راشي وږې کلیوالې
د هر ګل سره ازغی دی
د هر دام سره دانه ده
د توبې نه مې توبه ده
د توبې نه مې توبه ده
-
یاره ښه سپیره وختونه
د هجران د تورو شپو دي
چې چیچې مې هم سکونډي مې
تیرې څوکې د ازغو دي
مسامونه د ویښتو دي
کنه سوړې د میږو دي
په سینه کې مې ځاي کړې
د دردونو قافله ده
د توبې نه مې توبه ده
د توبې نه مې توبه ده
-
یو مې چل د لامبو نه زده
بل مې ځاي کشتۍ کې نشته
د خندا هنر مې هیر شو
که مې زور سلګۍ کې نشته
یا د شوم ساقي میلمه یم
یا مې خوند رندۍ کې نشته
عندلیبه ژوندون څه دی
خو د خیر او شر قیصه ده
د توبې نه مې توبه ده
د توبې نه مې توبه ده
---
ریاض 
17-7-2012

شونټۍ
مينه خو ونه د شيشو وي پکې سيورے نه وي
دلته د اوښکو او خولو يارانه نوې نه ده
هلته خليل وو دلته زه يم اخوا ته سوزيږې
چې د جذبو او د لمبو يارانه نوې نه ده
---------
واک دې په شړق شي هر يو ښه څيز يې په ځان شي پيرزو
په ښه تخليق باندې لاسونه د معمار  پريکوي
زه د شليدلو ګريوانونو په غلا پوهه يمه
محبوبې! ستا له تورو زلفو نه به تار پريکوي
-------
زه مې د ذات د صحرا  نمر کې سيوري نه لټووم
زه په روژه باندې مين يم په اختر نه يمه
زه د ژوندون د سمندر وړوکے څاڅکے يمه
زه د مرمرو د قبرونو منجور نه يمه
---------
قام ته که چغې وهم چغې مې سرونه بايلي
غره ته چې غږ کړم نو د غږ جواب ضرور راکوي
زه د نړۍ د منصفانو انصاف پيژنمه
ماته زما د برخې ګل په وينو سور راکوي
--------------------
ادم يواځې د مذهب له خوږو نه دے خبر
دي مذهبونه هم د عشق د مذهب منونکي
څوک چې پوهيږي ورته ښکاري عندليبه تمام
دا ونې کاڼي دريابونه هم د رب منونکي

لیتکي
-------
چې د څڅوبي د ټک ټک په ساز له خوده وځم
بیا به دې کلي ته په ګڼ باران کې نه درځمه
زه لکه مست ملنګ مسین کچکول په غاړه لرم
زه ګدا نه یم خو سیقه د خان کې نه درځمه
---------------
هر چاته ګورم د مرګونو تاریخونه لولم
چې دا خازې دي د قبرونو که تندي زمونږه؟
د فرشتو د کورنۍ په خلکو بد مه وايئ
دوي ته لا زده نه دي قدرونه انساني زمونږه
------------
ژوند رانه تیر شو د ګمان او د یقین په منځ کې
په سره سپرلي کې د سپرلي خواهش وژلی یمه
زه یم چې شور د وچې پاڼې کې مې سوز لټوه
زه د هر ګل سره په څنګ کې رژیدلی یمه
---
د سرمايې نظام وبا د شمکورۍ راوړې
جیب مې رنګونه د زړګي همه پنا ساتلي
زه يې پکار یم خو پکار يې زما فکر نه دی
نوي بدلون راله دردونه بې دوا ساتلي
----
زه ډیوه نه ساتم چې مرګ د پتنګ نه شم لیدی
دادي بلها اوراورکي مې په بوتل کې ایښي
په تورو ټکو کې دې سپین مخ لټووم عندلیب
ګلونه نه ما دې خوبونه په وربل کې ایښي
--
9/7/2012
ریاض

کرښې
نظم
عندلیب دیر پښتونخوا
دریابونه چې پخپله تږې ګرځي
د صحرا تنده به چاته دلته ژاړو
دا ازغي رانه د سیلمه مرور دي
داچې دواړه د ګل خواته دلته ژاړو
--------------------------------
هر سړی د سود او زیان د بند بندي شه
د دیوال او د ځنځیر کیسه زړه شوه
اوس د زر او زور کیسې کوه دلبره
اوس د خوب او د تعبیر کیسه زړه شوه
-------------------------
د سمون هڅه مې یو زاهد ونکړه
د خطا وجود مې هرچاته ښکاره دی
زه پخپله په ځان نه رسم چې څه یم
زه مجذوب یمه او زړه مې اواره دی
-------------------------
لباسي مفلسي مه ژاړه نادانه
چې فکري شي نو په کاڼو د ویشتو ده
زه به هسې د بقا خوبونه وینم
چې دا لاره د راتلو نه ده د تلو ده
-----------------------------------
عندلیب درته په لاره کې ولاړ یم
په یو لاس کې مې ګلاب بل کې ډیوه ده
ماچې وژنې توره مه راوړه نادانه
بس یوه ترخه خبره دې پوره ده

 


بېرته شاته