Adab au Hunar / شعر، ادب او هنر
د امین بسمل شعرونه تازه شول
راولې خالقه هغه زما دزړه قرارقرار
هغه دښکلاسلطان او هغه نوبهاربهار
هغه چې یې زه په یوه نظر وېوړم له ځان سره
هغه چې کرۍ شپه ورته ناست یم تر سهار سهار
هغه ګلبدن ترګل نازک او ګلاب رنګ جانان
هغه چې رنګونه اوروي په هر ګلزار ګلزار
هغه چې وږمې یې خوشبويي شیندي سهارماښام
هغه چې خجل دي ورته عطر دبازار بازار
هغه چې دمشکوکاروان سرږدي ورته پښومخ ته
هغه چې لري عمبري زلفي ګېدۍ تار په تار
هغه چې هم درد دی هم درمان او هم ارمان ارمان
هغه چې یې زه کړمه خوږو سترګو بېمار بېمار
هغه چې په سترګو کې خمار درکړي خمار یوسي
هغه لب شکر دلبر او هغه خوش ګفتار ګفتار
هغه چې خوږه خوله یې هجران پولۍ پولۍ کړل
هغه مظلوم هغه چې هر چا ورکړ ازار ازار
هغه غواړم خدایه هغه زما ددواړو سترګو تور
راولې خالقه هغه زما دزړه قرارقرار
هغه دښکلاسلطان او هغه نوبهاربهار
سل بهاره
ظالمان مې له جانانه بېلوي
لکه ګل چې له بوستانه بېلوي
زره رحم یې په زړه کې مونده نشي
دا بې رحمه مې له ګرانه بېلوي
چې سپاه اوباچا دواړه غلامان وي
خود به خاوره له افغانه بېلوي
دمیرویس دبچو پښو ته به سر ټیټ کړي
چې جیلم څوک له واخانه بېلوي
یوځل ستا په خولګۍ موړوای دزړه سره
خیرکه بیامې سرله ځانه بېلوي
تړمواوښکومې تڼۍ دګرېوان دروړې
اوس مې تار تارله ګرېوانه بېلوي
رقیبان که ګران ته هرڅووګواښیږي
کله ماله زنخدانه بېلوي
دجانان په مخ کې سل بهاره وینم
اغیارما له ګلستانه بېلوي
لاس یې مات په سترګوړوندپه پښویې شل کړې
که به ماله دل وجانه بېلوي
کرۍ شپه مې توداونرم غېږ کې پروت وي
دسهارچرګ یې له مانه بېلوي
له لمانځه وروسته یې خامخا زه لولم
پاک کتاب مې له شیطانه بېلوي
دیار مخ مې ده هنداره ځان کې ګورم
ستوری څوک له شنه اسمانه بېلوي
له بسمل سره په قران ماسوګندکړی
ما به څوک له امین جانه بېلوي
ظالمان مې له جانانه بېلوي
لکه ګل چې له بوستانه بېلوي
ستالېونۍ مینه
مه ځه په تاباندې شیدایم له مالرې مه ځه
مه مې پرېږده تکي تنهایم له مالرې مه ځه
زما دزړه په تاج محل کې ستامقام دی صنم
هم دې سپاه هم مبتلایم له مالرې مه ځه
کله چې نه یې ته پوهېږې په ماڅه تېریږي
خالي کالبوت غوندې بې سایم له مالرې مه ځه
لکه په ټکنده غرمه کې چې ګلاب شي مړاوی
داسې بې تامات په ملایم له مالرې مه ځه
لرې له مامه ځه جانانه بې له تاسوځېږم
ستاپه لیدو لیدوهوسایم له مالرې مه ځه
سترګومې بیادرپسې پورته فوارې کړې ګله
څوبه زه داسې په ژړایم له ما لرې مه ځه
زړه مې دې وچوي که لحظه به مې هېرېږې جانه
له ټول جهانه بې پروایم له مالرې مه ځه
ماته ګړۍ په ګړۍ مه وایه چې مال دچایې
ټول مې درجارکړې زه خوستایم له مالرې مه ځه
زه بسمل ستالېونۍ مینه پټولای نه شم
په زوره زوره همداوایم له مالرې مه ځه
مه ځه په تاباندې شیدایم له مالرې مه ځه
مه مې پرېږده تکي تنهایم له مالرې مه ځه
http://nakhtar.bloguna.
Mohammad Amin Bismel