Adab au Hunar / شعر، ادب او هنر
گاونډیه
څو گیلې درته کومه ، زما گرانه گاونډیه
د خالي میدان اتله ، پهلوانه ، گاونډیه
چې زما کوډله سوزي ، ته غوړي ورباندې شیندې
ورورولي خو داسې نه وي ، مسلمانه گاونډیه
ما په تیږو باندې ولې ، بیا لاسونه شاته نیسې
د فتنې میدان دې وړی ، له شیطانه ، گاونډیه
د تاریخ کوڅې مې پل کړې ، خوستا نښه پکې نه وه
ته له کومه راپیدا شوې ، بې نښانه گاونډیه
دا زما د وینو څاڅکي ، ستا د باغ رنگین گلان شول
بېخ دې شین شه،څه شی غواړې،نور له مانه گاونډیه ؟
زه غمجن شومه، ته ښاد شوې، زه برباد شوم، ته آباد شوې
په پنځو کسو کې یاد شوې ، قهرمانه گاونډیه
کلمه دې مانه زده کړه ، اوس یې ته اجاره دار شوې
زه ناپاک شومه ، ته پاک شوې مهربانه گاونډیه
کله تور شې ، کله سپین شې ، کله شین کله رنگین شې
د رنگونو په بازار کې ، سرگردانه گاونډیه
سپین میلو درباندې سپور دی ، نڅوي دې ، گډوي دې
تور ښامار دې سر ایستلی ، له گرېوانه گاونډیه ...
شاعر : صدیق کاوون توفاني
ترتیب کوونکی : انجنیرعبدالقادرمسعود