Adab au Hunar / شعر، ادب او هنر
غزلې
غزل
مه وایه ساقي چې مې جامونه اړولي دي؟
پټو خمارونو ته دې خم کې څه ساتلي دي؟
نن مې په کوڅو کې پروني یاران و نه لیدل
هر لور جلادانو تورې تیکو نه ایستلي دي
وران دي ګودرونه د یاغي حسن جانان پسې
چا د کلي پیغلې زندانونو کې تړلي دي؟
ګوره قصابان چې د انسان به وینو ستړي شول
چا یې په لاسونو کې تیرې تورې ورکړي دي؟
چا د میندو خویندو عزتونه پښو لاندې کړل
چا خمونه مات کړل خماریان په کومه تللي دي؟
وې کینل کوهي چې په کې بل له پښو وغورځي
لویږي به کوهي ته چا چې خپله کوهي کښلي دي
هیرې له ( زخمي) شوې د خمار او د نشو کیسې
ولویده جامونه بیا یې ستوري میلمه کړي دي
غزل
یا دې دا غرونه غرونه څڼې له اوږو واړوه
یا دې د زنې شنه خالونه په لمبو واړوه
نور په ټټر سپینې روپۍ په ادا مه ښوروه
اوږۍ دې غاړه کې نڅا ته په نخرو واړوه
د کوم یاغي حسن ښایست دی چې محشر جوړوي
خدایه د زړونو قاتلانې په توبو واړوه
ګریوان څیرلی زړه سوری دی د بڼو په څوکو
ظالمې سترګې دې خندا کې په ورو ورو واړوه
د پاکې مینې ګناه ګانې چې پرې ستوري سوځي
د شوګیرو نه د تقوا په سلسلو واړوه
چې ټوله شپه یې د رباب نغمې شهباز وهلې
د رسوا شوې مینې زیری په درخو واړوه
غرونه یې وکینل په تمه چې دیدن به وکړي
فرهاده وار دې له تیشې په شیرینو واړوه
د ملنګانو کور ته راغلې د ښایست ملکې
سترګې د یار له پله خاورې په لیمو واړوه
د دې غزل هره میسره کې که سکروټې نه وې
( زخمي ) د کرښو انځورونه په لمبو واړوه
شاعر : طلا حبیب زی
شعري ټولګه : مینه اوغزل
ترتیب کوونکی : انجنیر عبدالقادرمسعود
***