(که سپوره وي که پوره وي نو په شریکه به وي (باچاخان)

Adab au Hunar / شعر، ادب او هنر

غزل

[16.Mar.2018 - 09:23]

څوک په لارو كې اغزي كري، نېک نام شي

څوک تابيا د سرو ګلونو كړي، بدنام شي

.

دا د عدل كوم انصاف دی لږ مې پوه كړه

چې دې زلفې چا ته ټال او چا ته دام شي

.

څوک يو دوه قدمه واخلي تر تا درشي

د چا پښې په مزل ماتې شي ناكام شي 

.

نه پوهېږم پښتنه بې باكه مينه

د اشنا په وړاندې ولې احترام شي؟

.

مستي هغه، خو د كیف رنګ یې جدا دی

سړيتوب كله حمزه، كله خيام شي

.

بيا په تمه د وصال مې واورې پرېوځي

چې د تا د كلي غرونو ته مې پام شي

.

هر طلب له يو اميده پیدا كېږي

كوم اميد دی چې د تا د طلب نام شي

.

نه دروغ شم، نه رښتیا درته ویلې

زما مینه دې د ستا په زړه الهام شي

.

وار د سترګو مې خطا شي چې را مخ شي

چې په شا شې شعور ړوند، عقل مې خام شي

.

یوه شپه نیمه خو داسې وي چې وایم

چې دا ژوند دې تمامې پکې تمام شي

.

د روزګار له سپينو سترګو پناه راکړه

تورې زلفې دې خورې کړه چې ماښام شي

.

‌‌‌‌‌‌ډیوې بلې دې د سترګو راسره کړه

په سودا کې د وربل ‌‌‌‌‌‌ډاکې مدام شي

.

د ولي سدا بهار خود سره فكر

پسرلی نه دی چې د شپو ورځو غلام شي

.

.

تابیا = ۱) چمتووالی، تياري، بندوبست ۲) چاره سنجونه، فکر، تدبير

ډاکه = چپاو، شبخون، عدی، داړه

ارواښاد ډاکټر راج ولي شاه خټک

سنګزار - مخ ۱۱۰


بېرته شاته