Adab au Hunar / شعر، ادب او هنر
دالف
[06.Sep.2018 - 15:15]الف لنډۍ
اباسين راغی غاړې غاړې
پۀ سر يې راوړۀ کشميري د خيال شالونه
اباسين بيا پۀ څپو راغی
پۀ سر يې راوړۀ سپينې خولې زېړ پېزوانونه
اباسين بيا څپې څپې دی
هره څپه يې ورانوي د پګړۍ ولونه
اب و دانه مې شوه تمامه
ليلا پر زړۀ راکړۀ د تورو ګوزارونه
اب کوثر جانانه راشه
د بېلتانه پۀ سفر ځم تږی بۀ شمه
اپت وهلي کښت ته راغلم
نه يې شين توب شته نه هغه خوند راکوينه
اټې اټې زلفې دې توی شوې
د پا غوندې پۀ دود دې سر سپين شومه
اجر و جزا د عمل حق ده
څوک چې د نېکو عمل کړي نېکي بۀ وړينه
احمده خدای دې جنتي که
تر هندوستانه پورې تا کړي جنګونه
اخر بۀ خاورې شې صورته
که دې هر څونه پۀ زربفتو کې ساتمه
اخر به خاورې شې بدنه
که دې هر څو پر وطنو وګرزومه
اخر بۀ خاورې شې جانانه
ما اشنا سترګې نا اشنا ليدلې دينه
اخر بۀ پاتې شې ميدانه
مسافر کډۍ باروي وطن له ځينه
اخر بۀ دا دنيا شي ورانه
تر خاورو لاندې بۀ شي ښکلي بشرونه
اخر بۀ کند کچکول راواخلم
چې کبرجن جانان مې نه کوي پوښتنه
اخر به مرم پاتې بۀ نه شم
ته چې دا سپينه سينه ږدې پۀ دېوالونه
اخر بۀ مرم پاتې بۀ نه شم
که د فولادو کلا تاو له ځانه کړمه
اخر بۀ وران شې پېښوره
د ننګرهار نجونې ښېرا درته کوينه
اختر پرون ؤ پرون تېر شو
دا د دامان کوترو نن سرۀ کړۀ لاسونه
اختر پرون تېر شو عالمه
د بغدادو کوترو نن راغلل سيلونه
اختر نژدې دی روژه لاړه
ليلا بۀ چاته سرې منګلې ښکاروينه
اختر پۀ ټوکو ټوکو راغی
نه مې اوږۍ شته نه د غاړې تاويذونه
اختر پۀ ورځ دې سينګار کړ
څوک دې پۀ زړۀ دي که ډاډه وهې ټالونه
اختر ته ډېره خوشالېږم
زما ديار وعده اختر دی رابۀ شينه
اختر چې تېر شي بيا بۀ راشي
دا د ځوانۍ عمر پۀ بېرته نه راځينه
اختر د واړو مبارک شه
دا د ځوانۍ عمر پۀ بېرته نه راځينه
اختر دې تا ته مبارک شي
چې لاس او پښې دې بې حنا اور لګوينه
اختر له تا سره ښایېږي
نور خلک خوشې د اختر هوس کوينه
اختر نژدې دی ياره راشه
مبارکي بۀ يو وبل ته ورکوونه
اخر ته داسې درته وايم
اجازه واخله چې جوړه کابل ته ځونه
اخرنی ځای دې لحد دی
ظالمه مه کوه پۀ ما ډېر ستمونه
ادکې مورې څراغ بل کړه
د مومن خان پۀ وينو سرۀ شول بالښتونه
اذان پۀ ځنډ کوه طالبه
زه د جانان غېږې ته اوس ورسېدمه
ارام د زړۀ مې پرې و نۀ شو
که مې له سرو سترګو ويني تويومه
ارمان ارمان تېره ساعته
پېدا بۀ نه شې کۀ ملنګ در پسې شمه
ارمان ارمان خپله وطنه
د خپل وطن جامې مې ولوېدې له تنه
ارمان 
بېرته شاته