(که سپوره وي که پوره وي نو په شریکه به وي (باچاخان)

Adab au Hunar / شعر، ادب او هنر

باچاخان ته شکایت

[15.Jun.2020 - 14:40]

باچاخان ته شکايت

 

لکه مستي چې دَ شراب نه ووځي

لکه معنې چې دَ کتاب نه ووځي 

ستا دَ وجود نه ساه ختل داسې دي 

لکه غورځنګ چې دَ درياب نه ووځي

 

دَ باچا خان روح ته جنت کښې وايه 

دَ پښتنو پۀ کور کښې جنګ کېږي 

اوس دې دَ ګل دَ تخم خوی بدل دے 

ستا دَ سپرلي خاوره کښې بنګ کېږي

 

دَ شيشم باغ ونو کښې جالې نشته

او ستا زيارت کښې مَنجور نۀ کښېني

پۀ تاؤده زمکه ورختل ګران دي 

اوس پۀ کابل کښې پَېښور نۀ کښېني

 

دَ پښتنو بابا ته دا ووايه 

دَ مارګلې کرښې دې ورانې ښکاري 

چې چا به ستا پۀ تاريخ فخر کوو 

هغوي ته ستا خبرې ګرانې ښکاري

 

دَ ابدالي تُوره چا پټه کړله 

دَ پښتنو دَ سر پټکے ورک دے 

مُلا دَ خدای پۀ نامه پوزې پرې کړې 

دَ ملالۍ نه مېخکے ورک دے

 

چې خاموشۍ ئې ماتولې دَ وخت 

هغې ميګونو خلو کښې شور چپ شو 

دَ اباسين دَ غورځنګونو بهير 

لکه دَ ستړي پۀ لاهورچپ شو

 

اسلام آباد راله رانجۀ پورې کړي 

خو پۀ سرونو راله خاورې نولي 

ماله خپل نوم دَ شناخت نۀ راکوي 

پۀ تاريخونو راله خاورې نولي

 

ستا دَ وطن غرونه دَ زاڼو ډک شو 

ستا دَ سُورسترګي شهباز سترګې ګل شوې 

ستا پۀ زمرو پرکالي داسې زور شوه 

ټولې ستانې دې دَ پردې غوبل شوې

 

دَ سر درياب چپې دې غريو نيولې 

دَ ناګمان دَ ارمان مخ شين شو 

دَ هشنغر خاوره دې زوز  ټوکوي 

دَ صوابۍ دَ مردان مخ شين شو

 

دَ پښتنو سياست نوے دے اوس

دَ دوړو ډک دې زوړ تصوير پروت دے 

ستا دَ کابل نه تر خيبره پورې 

دَ پښتنو څټ ته زنځير پروت دے

 

ستا دَ لوی کټ نه غريبان پاڅېدل 

ستا پۀ حجره کښې نوابان ډېر شول

ستا دَ ښاغلو نه خپل نيت هېر دے 

ستا پۀ جومات کښې امامان ډېر شول

 

زما بابا ته ښۀ ريښتيا وايه 

ستا دَ څادر نه څوک زونډي پرې کوي 

ستا دَ وطن غربت پۀ دې پټوي 

ستا دَ زلمو نه څټوکي پرې کوي

 

دَ انقلاب رهنما کور اودۀ شو 

انقلابيانو ځان له مخ تور کړو 

دَ نظريې دَ سبقونو اُستاذ 

پۀ کتابونو باندې بل اور کړو

بېرته شاته