(که سپوره وي که پوره وي نو په شریکه به وي (باچاخان)

Adab au Hunar / شعر، ادب او هنر

سولې ته

[30.Jun.2020 - 15:51]

سولي ته

                      

تا ته مونږ سترګي په لار یو ته راځې که نه راځې          

بی صبرې کې انتــــظار یو ،ته راځـې که نه راځـې          

مبـارک قـــــدم دې کیږده ، د غمـــجنو په لیــــــــمو          

قدمو څخــــــه دې ځار یو ، ته راځــې که نه راځې          

دَم په ډَم مـــو راتشــــــــیږي ، د صـــبرونو پیمانې          

ستا راتلــــو ته په تلوار یو ، ته راځې که نه راځــې          

زمانې هومره ویشــــــتلي ، په کـــــــاڼو د جفـــا یو          

کړیدلي له روزګار یو ، ته راځـــــــې که نه راځې          

ډیر کلونه شــــــول چې سوځو ، په لمبو کې د فراق        

د بیلتون ځینــــــې ، بیزار یو، ته راځې که نه راځې        

له حالاتو نه مو ساه ، رســـــــیدلي ده تر ســــــتونې        

د منصور غوندي ، په دار یو ، ته راځې که نه راځې      

 

 

 

کال ۱۳۷۶پیښاور د هجرت کلونه

د طالبانو د واکمنئ پر مهال  

بیده ضمیرونه      

دلـــــــــــته نه اوریدل کیږي د انسان غږ

نه څوک اوري ، د دردمنو د دوران غږ

دیانت دومره کم زوری دی دي ښار کي

چی هر چاته نه رسیږي د ایمـــــــان غږ

په کو څـو کي د ضـــــمیر غو غا ده ګډه

ځکه نه راځي غوږو ته ، د وجـــدان غږ

زاهدان هومره د نفس هوی کی ډوب دي

چي د زړه په غو ږو اوري د شیطان غږ

څوک عبرت نه اخـلي تاریخ او زمانی نه

غــافل غوږو ته، نه رســی ، د زمـــان غږ

پر هارونه یو د بل پســـــي زیاتیــــــــږي

نه راووځــي دي بیدیا نه د درمــــــان غږ

هو ښیـــــاران یي یو د بل پسي زندي کړه

ځکه اورو د هر ګوټ نه ،د  نــادان غږ

مګر نشــــــته دی ،اثر مو په دعـــــــا کي

چی نه رسي آسمــــــــــان ته ،د افغان غږ

 

 سید عبیدالله نادر

۱۳۷۷کال پیښاو


بېرته شاته