(که سپوره وي که پوره وي نو په شریکه به وي (باچاخان)

Adab au Hunar / شعر، ادب او هنر

د وطن مور

[14.Jan.2021 - 15:04]

ليک: پروین ملال

 

 د وطن مور

 

 تېره شپه چې د بید یا تبجنه غېږه

 

د نم جني وږمې غیږی ته لو یدله

 

د سپوږمۍ د بنفشې په شان نجلۍ وه

 

چې د هسکو غرو په څوکو نڅېدله

 

زرین لمرو د چا غیږکې بیده شوی

 

ورځی شور او ږوږ د ځانه سره وړی

 

د کیږدیو کتارونه لاړی لاړی

 

مراندې ښخي نرې څوکې اهرام غاړی

 

د یوچا خوب وو، و ستورو ته ختلی

 

د یو چا خیال سمندر ته وو لویدلی

 

چا و ذهن په هیرجن قمار بایللی

 

د الف و ب تر تورو ها خوا تللی

 

ځلیدلی یی پيچې وروځی له ځانه

 

په کوڅو کې په زرونه کهکشانه

 

مړوندونه یی چڼ، چڼ فراق لوستلې

 

رخسارونه یی د عمر د یو ځبیښلې

 

ګونځو شونډو یه د شپو تر خه څکلې

 

تور د سترګو یه رنګونه وه هیر کړی

 

++

 

بیګا شپه چې سپوږمې سپين غشی ویشتله

 

د تیارو لمن یی ورو، ورو ور څیرله

 

سپینو ستورو د حریر کیسه کوله

 

د اسمان سترګو رانجه پوری کوله

 

د یوچا ځوانی د وخت غلو وه لوټ کړی

 

د ښکلاوو خزانه یی ځینی وړی

 

یو وخت ښکلی وه، جوهر وه رنګینه وه

 

سپینه ،سپینه ځلیده لکه آئینه وه

 

هم شهۍ وه هم میرمن د محلونو

 

هم واکداره وه د ښکلو ،ښکلو زړونو

 

د چا مور وه د چا خور لور د بابا وه

 

سر تر نوکو وه ستایلی بی بها وه

 

یو وخت ناسته په بخمل او اطلسونو

 

خاص وریښم یې وه تر شا د بالښتونو

 

هسکه غاړه یی په شانی دبتانو

 

سره او سپین پری ځنګیدل لکه دپاڼو

 

سور کمیس یی بلوی اور په ( ترکانو)

 

چڼ پرتوګ یی وو په شان د ( کو شانیانو)

 

د پاولو په کڼهار کې ویښیدله

 

د بنګړو په شرنګهار سجدو ته تلله

 

اوس وه زوړ څلی و لمر ته رژیدله

 

نوشتو یی د باران سره ژړله

 

++

 

تیره شپه چې شپيلۍ ورو، ورو ږغیدله

 

انګازه یی تر افلاکه رسیدله

 

یوه تیره زمانه یی یادوله

 

یوه ښکلي یی ستایله را ستایله

 

یو چا و پوښتل ته څوک یی جادوګري؟

 

د مکاری دنیاګۍ زړی کوډګری

 

څه له، څه له؟ د تیارو غیږی ته لویږی

 

څه له؟ څه له؟ د شپو سیورو کې اوسیږی

 

بوډي وویل: څه وا یی لارویه؟

 

د لفظونو د ادابو نه پردیه :

 

ولی، ولې؟ می څیړی د روح تارونه

 

ولې، ولې؟ ویښوی بیده دردونه

 

ګوره زه د حوا لور مور د انسان یم

 

د نړی ښایست، د ښکلی خالق شان یم

 

زه سپيځلی د ژوندون روڼه چینه یم

 

په ایمان او په تقوا پوره، پوره یم

 

ګوره ته هم زما زوی یی زما ښاغلې

 

زما د دواړو سترګو تور په زړه منلې

 

+++

 

بیګاه شپه چې سپوږمۍ ورو، ورو راختله

 

په نظر د یوه چا چې خوریدله

 

د یو چا د ذهن کړکۍ یی خلاصوله

 

یو چا ،چا ته کیسه داسی اوروله

 

زه د دغه وطن لور او مور وم دواړه

 

زما په لاسو کې تدبیر او تقدیر واړه

 

زما دعا به پاس و عرش و ته ختله

 

زما نمانځنه به لوی رب (ج) تل قبلوله

 

نر بچې مي په لمن کې لوییدله

 

 

 

د غیرت او پت په پیو مې روزله

 

د آغلو نجونو درس حیا ،حیا وه

 

پت پالل غیرت کول ، ښکلی وفا وه

 

ما و دی وطن ته ورکړه ډیر میړونه

 

محلونه، محلونه کتارونه

 

ما خبری ورښودلی مر غ�
بېرته شاته