Adab au Hunar / شعر، ادب او هنر
څلورېځې
[15.Jun.2021 - 15:36]څلورېځې/ شاعر: سیدعبیدالله نادر
بی فروغه ژوند کې تل وم جګرخون
سټری ستومانه په دنیا کې له ژوندون
چي می ولګید نظر، ستـــا په رخسار
هغه دم می شو بدل ، د زړه مضمون
«««««««««««««««««««««««
یو په کوښښ کې وي د سولي، بل طرفداره د جنګ
یو دبشر په تباهی وي ، بل یي قربان تر نام وننګ
توپیر ډیر د طبـــــایعودی ،په نظام دبشریت کې
چی دیو وینه وي سړه ،د بل وینـه په غورځنګ
«««««««««««««««««««««««««««
له هغه نه به څــوک نه وي لوی دردمن
چي غمـــونو د عالــم کې وي ، خوږمن
په هردورکې، د دردمنــــو داصـفت دی
چي بشر په درد وغــم کې وي ، غمجن
««««««««««««««««««««««««««««
چي د علم پسي شمع په څیر ویلیږي
خـــامخـا به بزرګی تــه ژر رسیږي
د څیړونو او تحــقیق په هر قـدم کې
حقیقت د دی دنیــــــا ښه څرګندیږي
«««««««««««««««««««««««
میخاني کې چي حــالت می شــــو بدل
په خروش کې خولي ته راغلو دا غزل
زاهده راشــه که حــــــال می ، ګوری
چی په څو ګـــوټو می لنډ کړو دا مزل
«««««««««««««««««««««««
په یو کتوکې ،داســـــی تللی یمه
چي می نشتـــه تصور د رغیدلو
بیګانه شوم دنیـــــــــا والو ته زه
ځکه چي نه لرمه ځای د اوسیدلو
«««««««««««««««««««««««««
د بصیرت سترګي دي خلاصی کړه ، جهان ووینه
په دي زړه دنیا قدرت ، د پاک سبـــــــــحان ووینه
د تعصب له دریچــي نه به تر څـــــو کړې ، نظر
د معــــرفت په نظــــــــر، یو ځلی آسمـــان ووینه
««««««««««««««««««««««««««««
سا چي ښکـــــــته پورته کیږي
د هوشداری پیــــــــغام رسیږي
چي دا دنیـــــا ده ، بی وفــــــــا
هر یو نادان پری ، نه پوهیږي
«««««««««««««««««««««
چي می خوار ذلیـــــــلوی ، د نفس هوا ده
چي می روح پریشانوی ، د نفس غوغا ده
که توفیق د قنــاعت راته ، حـــاصل شــو
نو پروا مـی پـــه دنیــا ، نــه په عقبــی ده
««««««««««««««««««««««««««
چي مو وخـــوری ، له بنیاده ځیني غم
یا چي کیږدی ،پرهــــارو باندی مرحم
یو کس نشته ، دي بیرحمه زمانی کې
چي حســـاب شي ، په قطار ، د بنیادم
««««««««««««««««««««««««««
په فــــــانی دنیا یو هسی و غــولیـــدلی
په ظاهر سر او صورت یي ،تیر وتلي
نښــه نشـــــــته د وفا یي ، په تندي کې
په دي ټـــکي ، عبرتمن دي ، پوهیدلي
««««««««««««««««««««««««
چي د نفــــــــاق په مونږ بلا ګډه شوه
د زړونو کور باندی ، غوغا ګډه شوه
د آرزو ګــــــانو په ماڼي کــې زمونږ
د ماتمـــــــونو ، واویلا ، ګـــــډه شوه
«««««««««««««««««««««««
موټۍ خاوري یمه ، بیرته خاورې کیږمه
خو غرور او تکــــــــبر نه ، نه کوزیږمه
خپل حالت ته د عبرت په سترګو نه ګورم
بی حیا یم ، چي له عجز ه ، نه شرمیږمه
«««««««««««««««««««««««
څوک چي په حق او حقیقت وي ،رسیدلی
نوپه فاني دنیـــــــا یي ،زړه نه وي تړلی
شکسته وي ،هغه څوک په دي جهان کې
چی د فــانی دنیــــــــا په لوبو، پو هیدلي
«««««««««««««««««««««««««
بل مشعل د معرفت می دی ،په زړه کې
ځکه لګي می نظر ، په آســـــــــما نونو
که نه زه ومـــــه بربنډ ، په مغــارو کې
آواره وم ، د کـــلونو او قـــــــــــــرنونو
««««««««««««««««««««««««««
که هر څــومره ځـــان ته ، وایمــه عاقل
خو اعمــال می دي ، په لاره د بـــــاطل
د ضمیر په چغو، هیڅ کله ویښ نه شوم
دیو د نفس کړمه ، له خدای ځیني غافل
«««««««««««««««««««««««
چي جوهر وي ، په کې پروت د علمیت
یا په نفــس باندی یي تل وي ، حــاکمیت
په مشرانو د جهــــــاد کې ، مینده نه شو
چي حساب شــــــــي په قطـــــار د بنیادم
««««««««««««««««««««««««««
چي مي ولوستو ، یو فصـــــــــل له دي باب
په اټکل ، رانه ورک شـــــــــــــــولو حساب
نه پوهیږم، مضمون کې یي ، څه پروت دی
چي څوک پوه نه شو ، په رمز ددي کــــتاب
«««««««««««««««««««««««««««
چي مشعل د معرفت شولــــــــو ، روښانه
فهم د ورکو مجــــــــهولاتو شـــو آســـانه
که نه عقل فـــــــکر نه وو و په مهار کې
مرکب دجهل وو ، په وجود کې نا فرمانه
««««««««««««««««««««««««
ستاســـــو د نفس سره یاری ده
ځکه مقـــــام پسي خـــواری ده
که ځان و نه ژغوری هوی نه
نو په ایمـان مو کـــمزوری ده
««««««««««««««««««««««
یو شیبه لکه د ګرد په شـــان ښکاره شوم
په حیرت کې ، د جهان په ننــــداره شوم
لا په خپل عجز می ، نظر نه وو، لویدلی
چي لــه دي دارفنـــا نه ، آواره شـــــــوم
««««««««««««««««««««««««««
بېرته شاته