د ډاکتر عبدالخالق زیار
[10.Feb.2017 - 21:35]د ډاکټر عبدالخالق زيارلنډ ژوندلیک. (13نومبر1956ء__26دسمبر 2016ء)
پاڅون - مردان
د پښتو ژبې مشهور شاعر، اديب او دانشور ډاکټر عبدالخالق زيار د ملک سعد خان کره د ملاکنډ درګۍ په علاقه ګړهى عثمانى خېل کلى سيدرا جؤړ کښې په ديارلسم نومبر 1956ء کښې زيږيدلے وۀ ابتدائى زده کړه يې د درګۍ په سکولونو کښې اوکړه او بيا يې دايډورډ کالج پېښور نه ايف .ايس. سى وکړه او بيا د نورې زده کړې دپاره يې د افغانستان په ننګرهار پوهنتون کښې داخله واخسته هلته نه يې په ميډيکل کښې د ايم .ډى او د بلغاريه نه د فلسفې سندونه ترلاسه کړل، ښاغلى ډاکټر زيار به د طالب علمۍ د زمانې نه په سياسى او ادبى هلو ځلو کښې برخه اخسته او څۀ زمانه کښې د ايډورډ کالج د سټوډنټس فېډرېشن صدر هم پاتے شوے وۀ، ډاکټر صاحب يو نظرياتى شاعر او اديب وۀ په ملکى سياست يې ژور نظر لرلو سره سره په عملى توګه په سياسى او ادبى هلو ځلو کښې برخه اخستونکے پوهه دانشور وۀ. د افغانستان نه په کال 1983ء کښې واپس راغے او په کال 1989ء کښې د ملاکنډ ضلعې په اريان کوټ نومې کلى په B.H.U کښې ميډيکل افسر اولګېدۀ. د هغې نه يې د تحصيل هېډ کوارټر هسپتال درګۍ ته بدلى وشوه او تر د ريټائرمنټ پورې يې په دغه روغتون کښې د رنځورانو علاج کوؤ. ډاکټر صېب د پښتو ادبى جرګې ملاکنډ کلک ملګرے وۀ او د يو ښۀ شاعر، نثر نګار او مترجم په حېث يې لر او بر خپله پېژندګلو پېدا کړې وه. د هغوى د شاعرۍ مجموعه “تلوسې“ په نوم چاپ ده په نثرى ليکونو کښې يې “دا خاوره او دا خلق““د پښتنو بغاوتونه“ او د خليل جبران د يو کتاب “مات څانګونه“ په نوم ترجمه کړې ده. د شاعرۍ دوېمه مجموعه “خپل رباب خپله نغمه“ په نوم چاپ ته تياره وه چې د جدائۍ اواز يې خور شۀ. خدائے بخښلى ډاکټر خالق زيار په عملى توګه په سياسى،ادبى او سماجى لاره د خپل اولس خدمت ښۀ په خلوص ،مينه او محنت سره کړے دے . ډاکټر زيار مرحوم د رساسوچ، قام مئين او فلسفيانه فکر لرونکے دانشور ، په پښتنى او انسانى قدرونو مئين يو دروند او باخبره پښتون ليکوال وۀ. او د هم عصرو پښتنو ليکوالو سره يې ښه پېژندګلو لرله د ملګرو محفلونه په هغۀ ګرم او درانۀ وو .ډاکټر عبدالحالق زيار په ريښتيا چې په ظاهر او په باطن سپين سپېځلے شخصيت او همدرد انسان وۀ او هم د دغې تړون او خوبو په سبب يې په جدائۍ ډېر خلق اودړدېدل. د خدائے بخښلى په پسماندګانو کښې دوه ځامن ډاکټر اتل او انجنئير کامل او يوه لور پاتې شوه .خدائے بخښلے په 26 دسمبر 2016ء زمونږ نه جدا شو په جنازه يې په زرګونو سياسى، ادبى او سماجى خلقو شرکت اوکړو .د جنازې نه پس يې په قبر د “تاڼې ادبى ټولنې“،د “پاڅون“ ادارې او د پښتو ادبى جرګې ملګرو د ګلونو څادرونه وغوړول او په قبر يې عبداللطيف اپريدى ايډوکيټ او نور الامين يوسفزى د خدائے بخښلى په ادبى ،سياسى، سماجى او انسانى خدماتو په زړۀ پورې رڼا واچواله په ګور يې نور شه.
زاهده په جنت کښې به پرانستې تڼۍ ګرځم
ما ټول عمر تړلې د خوارانو سره ملا ده
( ډاکټر زيار)
د کلام نمونه يې دا ده
هم يې بېره ده ساتلې هم يې ټال دے
راشه ستا لېونے اوس هم په خپل حال دے
د لوئے خدائے نه مې هم تا له دوران غوښتې
کۀ مې کړې په خپل ژوندکښې چرته سوال دے
داسې زر ترې جوړ کړي يو څۀ کله بل څۀ
تۀ به وائې زړۀ مې خټه يار کولال دے
شپې اخستې په ځان نۀ وي حساب نۀ دے
نور زما او ستا سيالي د چا مجال دے
چې د سود خبره راشي خلق ډېر دي
چې د حق د اذان وخت شي يو بلال دے
ستا د پنجو په سر تلۀ مې زړۀ پرېباسي
مشران وايي چې کبر له زوال دے
زۀ پښتون يم تۀ ښائسته ئې دا پوره ده
په دنيا کښې خو جلال دے يا جمال دے
زۀ د هرې انتها تر بامه لاړم
ما په ډېرو خوارو موندې اعتدال دے
يو د مينې په سر جګه شمله ګرځي
کۀ په نوره شتمنۍ شي زيار کنګال دے