(که سپوره وي که پوره وي نو په شریکه به وي (باچاخان)
Adab au Hunar / شعر، ادب او هنر
د ادب سالار
د ادب هـــر يـــو ســــــالار رانه ورکــــــېـــږي
ددې ژبې خـــــدمــتـــــګار رانه ورکـــېــــږي
زمــــا ســــتورى په پـــښتو باندې مــــئين و
د هـــمــدغه بـــڼ مـــالــــــيار رانه ورکـــېږي
د رشــاد پــــــسې مـــــــې ډېــــره ژړا وکـــــړه
د ادب ســــپــېڅـــلې لار رانـــه ورکــــېـــــږي
د غـــزل د تـــــــاتـــرو پـــسې اوتـــر شـــــــوم
د حــــمــزه د پــــټـــکي تـــار رانه ورکــــېږي
د ادب پــه مــــات درشـــل به پــښه کـــېږدم
د فـــرهاد غــونــدې مــعـــمار رانه ورکـېږي
زه لــه دغـــه ســـتړي ژونــد نــه پـه تــنګ يم
قـــلـم مـات شــي ســــتړى يار رانه ورکېږي
د پـښــتــو ســــنــدرې نه راوړي تــش راشي
دې خــزان کــې نــغـــمـــه زار رانــه ورکـېږي
که دې بل ستورى له مانه خدايه واخيست
د ټــــــول عــمــر انــتـــظــار رانــه ورکـــېـــږي
د کــاروان او د ســاېل دواړو خــېر غـــواړه
اى مـــياخــېـله يــکه زار رانـــه ورکـــېــــږي
 بېرته شاته |
