Adab au Hunar / شعر، ادب او هنر
غزل نما نظم
[24.Feb.2022 - 19:33]غزل نما نظم
(زیبا اپریدۍ)
د سپرلي تانده غوټۍ يم
زه د غرونو ښاپیرۍ يم
له رقيبه نه ويرېږم
زه سرشاره افريدۍ يم
پښتنه ډکه له ننګه
د وختونو ملالۍ يم
خپل وطن باندې مئينه
ددې خاورې غرڅنۍ يم
زہ غزل یم هم ټپه یم
زہ چاربیته نیمکۍ یم
مينه مينه يم وفا يم
د شپونکي خوږه شپېلۍ يم
مدام هسکې سترګې ګرځم
ننګيالۍ يمه زمرۍ يم
د غليم د سترګو خار يم
د خوشال بابا لمسۍ يم
د غنی په فلسفه یم
د رحمان د شعر کړۍ یم
زه چپه د اباسین یم
د حمزه بابا بچۍ یم
د خاطر خیبر په خاوره
یو وړه شانتی کلۍ یم
د بانو سلمه د مینی
دکلثوم وړه ګوډۍ یم ..
د اظهار په ژبه وایم
ته بواره زه لولکۍ یم
قلندر او راز به ستایم
پُښتنه یم ننګیالۍ یم
د سیماب په لار به زمه
یو طوفان یوہ,سیلۍ یم
صنوبر کاکاجی زہ ھم
سلسله د زندګۍ یم
ګجو خان احمد خان یاد کړم
بس یو آہ یوہ سلګۍ یم
د اجمل خټک د خاورې
لولکۍ یم ننګیالۍ یم
د عابد پہ پیښور کښې
ترانہ د ازادئۍ یم
د سائل د ارمانونو
د ماښام سپینه سپوږمۍ یم
پۀ مومندو کښې درنه یم
اپریدۍ یم اپریدۍ یم
د ایمل د کور سالو یم
د دریا چې کړوسۍ یم
د حسرت د باغ بلبله
د ګلونو غنچکۍ یم
د امان نصرت د مينې
ژوند پرسته شین خالئ یم
د افکار د فکر شمع
بلیدونکې یم لیتکۍ یم
د شيدا د چمن ګل يم
د حميد د باغ غوټۍ يم
د ميرويس بابا شمله یم
د فضل د زه ابدالۍ یم
زه زيبا د چا د مينې
د خيالونو شهزادګۍ يم
زیبا ډېر کۀ وخت بدل شو
زہ ولاړہ يې په سيالۍ یم
ــــــــ ـــ ــــ زیبا اپریدۍ ـ ــــــــ
............
لونګين - ښاغلی اجمل اند
د زړه پر پاڼه مې انځور د ګلاب
مخ - ۱۴، جلال کوټ
.
.
خور مې که سينه باندې، نيازبين مې کړه
ستا د دنګې غاړې لونګين مې کړه
.
خيال يمه، په تورو کښې مې ونغاړه
خوږ مې که، غزل يمه، رنګين مې کړه
.
غېږ کښې مې ځای درکړ، ګناګار شومه
لوټ مې که، کابل مې که، ناورين مې کړه
.
نن مې په خوږو کتلو ونمانځه
شک يمه، ګومان يمه، يقين مې کړه
.
خود به يې دېوانو سره ګالمه
تا ويل ښاپېرۍ د چين ماچين مې کړه
.
ومې خندوه، د سرو لمبو منځ کښې
پورته مې کړه، خال د ورين جبين مې کړه
.
لال يم خو د وخت ګردو وهلی يم
ومې مښه، تور يمه، تک سپين مې کړه
.
ما ته سیپارې د مينې ولوله
راشه د سپېڅلي عشق په دين مې کړه
.
کېږده ما د زړه په پرهرونو کښې
څانګه مې کړه، ګل مې کړه، راشين مې کړه
.
تاند مې کړه اشنا، د ژوند چینه يمه
شور مې که، څپې د اباسين مې کړه
.
.
نيازبين = نازولی کس، تر نورو ګران څوک
لونګين = ۱) د لونګو امېل ۲) يو قسم پسول (ګېڼه، کالی) چې په غاړه اچولای شي
ناورين = غم، خپګان، ماتم، وير
نماځل = ۱) عزت ورکول، لویي ورکول، عزت افزایي ورکول ۲) پالل، ساتل
لمانځل = عبادت کول
دېو = دېب، برماڼو (وحشي)، شيشک، غټ شى، غټه بلا، ګکو، لويه بلا، غټ او غښتلی افسانوي موجود، يو افسانوي هيبت ناک مخلوق دی چې وايي بڼه (شکل) يې د انسان له بڼې سره لږ څه توپير (فرق) لري. په قرآن شريف کښې د حضرت سليمان او د سبا د ملکې په کیسه کښې د (عفريت) په نامه د يوه مخلوق يادونه شوې ده. عينې مفسرين (عفريت) دېب او ځينې يې پېری بولي
ګالل = ۱) برداشت کول، زغمل ۲) ساتل، محفوظ کول، خيال ساتل