مدهو بالا

مدهو بالا

لیک: خالد سهيل  ملک     ژباړه:   ګوهر رحمن نويد 

 په  جولۍ کښې  ډيرې  کهلونې  او  په  سترګو کښې   د شوخ  او پړقيدونکى  رنګونو  والا  يو ښکلی شان  تصوير  راخستې  هغه  ماښام نا وخته  د مېلې  نه  کور ته  راغلی  وۀ، هغه  تصوير  کوم  چې  د مېلې  يو وړوکی  شان  عکس  وۀ، هغه  د مېلې  ټول  منظر په  خپل  پړق  پړوق   باندې خړ کړی  وۀ، د ستړي  والى  د احساس  نه  بې  نيازه  هغه  تر شپې  نا وخته  پورې  د لرګى  ګاډی  د کچه  خاورو په  غولى  کښې  زغلولو.  مور چې  کله  د پلار  د کټ  نه  شکور  راوچت کړو  او پلار يې  هم  هلته  په  کټ  کښې  څادر  واغوستو  نو  دا د هغۀ  دپاره  يو  قسم   له  حکم  وۀ  چې  هغه  دې  هم  اودۀ  شى. هغۀ  د لرګى  ګاډی  په  کوټه  کښې  سنبهال  کړو  مور  چې  کله لوښـى  په  باورچى  خانه  کښې  کېښودل  او  د دۀ  خواله  کټ  ته  راغله  نو  تر  دغه  وخته  پته نشته  چې  هغه  څو ځله  په  خيالونو  کښې  مېلې  ته  تلی  راغلی  وۀ. د مېلې   د سترګو  ليدلی  حال  د پوره  تفصيل  او جذياتو سره  هغۀ  مور ته  وئيلی   وۀ، پته  نشته  چې  ولې  هغه  د غېر شعورى  احتياط  نه  کار  اخستلی  وۀ او د مرګ  د کوهى  ذکر  يې  مختصر  کړی  وۀ  د کوم  ځائی  نه  چې  هغۀ  د هغه  ښکلى  تصوير  په  سترګو  کښې  راوړلی  وۀ .هغۀ  ته  داسې  محسوسېدله  لکه   چې  هغه  د مېلې  نه  يو قيمتى  څيز  راپټ  کړی  دی  په  هغۀ  يوه  عجيبه  شان  ويره  راغلې  وه  او  د هغۀ  د زړۀ  درزا  تېزه  شوې  وه. د مور  په دګلو  چې  هغۀ  مجبوراً خپلې  سترګې  پټې  کړې  وې  نو  هم  هغه  تصوير  د خپلو   ټولو  شوخو  او  پړقېدونکو  رنګونو د هغۀ  د سترګو مخې  مخې  ته  کېدو  او  اوس   هم  هغه  خپل  ځان  د پلار  په  اوږو  سور محسوسول .د مرګ  د کوهى  د لرګى د تختو  نه  جوړو شوو  د ګول  دائرې  ارتعاش  هغه  تر  اوسه په  خپل  ټول  وجد  کښې  په  منډه  خورېدلو  محسوسولو ،د ګلابى  جوړې  عکس  په  پوره  شان سره  دغه  په  مخ  راخور  شو ی  وۀ.  په  موټر سائيکل  سور  بازيګر  د هغۀ  زړۀ  په  وړومبى  چکر کښې  وړی  وۀ، په  دوېم  چکر  کښې  خو  هغۀ  خپل  ځان  د هغۀ  سره  په  موټر سائيکل  سور کړی  د کرتب  حصه  کړی  وۀ، په  دائره  کښې  د ولاړو  سړو  خلې  هغه  وخت  د حېرانتيا  نه  وازې  پاتې  شوې  کله  چې  هغه  ښکلې  مور ته  د موټر  سائيکل   چلولو  والا  بازيګر   په  اوږو کښېناسته  د هغې  د ځوانۍ  ټول  جوبن  د هغې  د شونډو  او  اننګو نه  د وينې  د سرخۍ   په  شان بهېدلو. د هغه  منظر  په  يادولو  به  هغۀ  ته  داسې  لګېدل  لکه  چې  د دائرې  په  دننه  مدار کښې تاوېدونکی  موټر سائيکل  په  سلوموشن کښې  روان  وى  هغۀ  ته  د هغې  ښکلې  او  ښائسته  مخ ټول  ښائست  پوره  په  پوره  ښکارېدۀ. په  دغه  موجوده  ساعت  کښې  د هغۀ  د سترګو  ليدلې نظارې  هغه  له  پوره  مزه  ورکوله  يو  بې  نومه  شان  خوږ  احساس   د هغۀ   د ټول  وجود  نه  تاؤ شوی وۀ. پته  نشته   چې  ولې خو کله  چې  تماش ګيرو  په  مورتې  نوټونه  شيندل  نو  په  هغۀ  ښۀ نۀ لګېدل. کله  کله  به  د هغۀ  په  زړۀ  کښې  دا خواهش  هم  راپېدا  شو  چې   دې  وخت  هغه  هم په  دۀ  باندې خپل  ټول  دولت  شيندلی وې.  

 لېکن  ياره رحمت تا خو  د مېلې  ټولې  خبرې  ما ته  وکړې  خو  د مرګ  د کوهى  ذکر هډو تا ونۀ کړو.  ولې  وئيلې  مې  درته  نۀ  دى  څۀ  چې  په  کوم  شان  سره  موټر سائيکل  واله  کرتب پېش  کوو  په  تا هم  جوړې  د هېرولو  بيمارى  لګېدلې  ده  امينه  ياره. 

        نه يارا هغه  خبره چې  ستا پلار  زما پلار  ته  سحر  په  چوپال  کښې  د چيلم  څکلو  په  دوران کښې  کوله  او زما په  راتلو  باندې  ستا پلار خبره  په  بله  واړوله  لکه  چې  زۀ ماشوم  يمه. 

امينه  يار  کومه  خبره... هم  هغه  د هيجړا واله  خبره  چې  بالکل  جينۍ  ښکارېدله  او  کومه  چې بازيګر په  غېږ کښې  اوچته  کړې  وه  او د خلقو  نه  يې  پېسې  راتروړلې.  راتروړلې  نه  بلکه خلقو هغې  له  پخپله  پېسې  ورکولې.  هم  يوه  خبره  شوه  کنه  لېکن  تا  پټه  کړې  ولې  وه  اووايه کنه..  ياره  امينه  ما ته  خو  دا اوس  ستا د خلې  نه  پته  اولګېده  چې  هغه  هيجړا  وۀ  ما خو  هغه.......... وې وې  رحمتيه  ستا  دا مخ  ولې  دومره  سور  شو  ستا  جوړ  هغه  هيجړا  خوښ شوی  دی  ځه  مړه  ورک  شه... 

 د هيجړا  نومې  ټکى  د هغۀ  خيالونه  ډېر  زيات  متاثره  کړى  وو  د دې  ټکى   سره  چې  کوم  تصويرونه  د هغۀ  په  ذهن  کښې  جوړ  شوى  وو  هغوى  يو  مکروهـ  وجود  لرلو  د کلى بالا نومې  هيجړا  چې  به  په  وادۀ  ښادۍ  د ښځو  جامې  اغوستې  بغېر  د ست  نه  راغی  نو کوم حرکتونه  چې  به  هغۀ  په  خپله  کول  يا  به  پرې  خلقو  کول  د هغې  د سوچ  نه  هم  هغۀ  له  کرکه ورتله . څو ورځو پورې  د هيجړا  د ټکى  دواړو حوالو  هغه  د بې سکونۍ  ښکار  کړی  وۀ. د بالا او د مېلې  والا  د هيجړا  تصوير..  د هيجړا  په  دې  يو  ټکى  کښې  ورک  شوى  وو. هغۀ  په  خپل ارادې  قوت  دا خپل   زرۀ  پورې  تصوير  د جدا کولو  کوشش  کوو  لېکن   د بالا  بوډا  او مکروهـ وجود  والا  تصوير  به  په  وړمبى تصوير  کښې  ورک  را ورک  شو .د هغۀ  د الجهن  څو  ورځې  پس  هاغه  وخت  ختم  شو  کله  چې  ماسټر فضل دين  په  سکول  کښې  اووئيل  چې  د بعضو  ټکو  دوه  دوه  معنې  وى  او  کله  کله  داسې  هم  اوشى  چې  يوه  معنى  ښه  وې  او  دوېمه  خرابه وى. هغۀ ته  خو بس  د ماسټر  صېب  دا جمله  ياده  پاتې  شوه  نۀ  خو  هغۀ  ته  د دې  جملې  مخکښې  وروستو  څۀ  ياد  وو او نۀ  څۀ  مثال  هغه  به  په  هر  هغه  لفظ  غور  کولو  د کوم  چې  به  دوه  معنې  راوتلې. يو ځل  چې  ترۀ  هغه  ته  په  ګونګلو  نومې  ټکى  اواز  اوکړو  نو  هغه  راويښ  شان  شو . ای  ګونګلو  او  ګونګلو .کله  چې  ما ترۀ  په  ګونګلو  رابلى   نو  په  ما څومره بد لګى  ټول  خاندى  ما په  دې  نوم  تنګوى  لکه  څنګه  چې  بالا  ټول  خلق  تنګوى  لېکن  چې کله  مور ما ته  ګوړه  کيدى  او په  ګونګلو  مې  رابلى  نو  دومره  څوږه  وى  چې  زۀ  ورسره د جوارو  پوره  روټۍ  اوخورمه. 

 د دې  معصومانه  سوچ  نه  پس  د هغۀ  په  خيال  کښې  د جوړ  شوى  زړۀ  راښکونکی  تصوير نه  د بالا  دوجود  سخا  خبرې   لرې  شوې  وې  او  هغه  تصوير  يو  ځل  بيا  د خپلو  ټولو شوخو  او  پړقېدونکو رنګونو  د هغۀ  په  سترګو  کښې  ننوتی  وۀ  لېکن  د دې  سره  د هغۀ  په  زړۀ کښې  د بالا  دپاره  د رحم  يوه  عجيبه  شان  جذبه  پېدا  شوې  وه  اوس  هغه  بالا  د نفرت  قابل  نۀ ګڼلو. يار امينه  ستا  خو  د لويو  د خبرو اورېدلو  ډېر  شوق  دی  کنه  ما ته  خو  يوه  خبره  اوکه. 

ای  رحمتيه   دا تۀ  زما  صفت  کوې  کۀ  بې  عزتى ..  ښه  ځه  وايه..  څۀ  وئيل  غواړې ؟

يار ما ته  د بالا  قصه  اوکړه. د بالا  قصه  خو  ما ډېر عجبيه  اوريدلې  ده  يوه  ورځ  نيا  ابۍ  بی بی  ته  لګيا  وه  چې  د چوهدرى  ګل  زار  مشر  ترۀ  چودرى  فريد  هغه   د سرکس  نه  د خدمت  دپاره حويلۍ  ته  راوستې  وۀ. نيا  ابۍ  وئيل  چې  بالا  به  ځان  سنبهال  کړو  او  بهر  به  اووتو نو  د غټو غټو  ښځو  سترګې  به  د شرم  نه  ښکته  شولې.  د دې  خبرې  څۀ  مطلب  شو  امينه. 

 ای  رحمتيه   څو ځله  مې  تۀ  پوهه  کړې   يې  چې  د مشرانو  په  خبرو  پخپله  ځان  رسوه، نو  په  ډېرو  خبرو به  پخپله  پوهه  شې  لېکن  تۀ  بس  هم  هغه  شان  خر  يې  د دې  مطلب  دا شو چې  بالا  د خپل  وخت  سمه  پټاخه  وه. د پټاخې  مطلب  خو  تا ته  ما وړاندې  ښودلې  وۀ کنه. 

خو  مشر چوهدرى  دا د ځان  سره  ولې  راوستې  وۀ، هغه  ته  د خدمت  ګارانو  کمی  وۀ  څۀ.؟

يار هم  دا سوال  خو  بی بی  د نيا  ابۍ  نه  کړی  وۀ، پته  ده  درته  نيا  څۀ  جواب   ورکړی  وۀ، نيا وئيلې  وو  چې  د سړى  سترګې  وږې  وى. اوس  زما نه  د دې  تپوس  مۀ  کوه  دا خو  ما ته  پخپله هم  پته  نيشته. 

 هغه  چې کور  ته  لاړۀ نو  خپلو سترګو ته  يې  په  مختلفو  زاويو  اوکتل  لېکن  هلته  هغۀ  ته هيڅ  لوږه  ښکاره  نۀ  شوه.  نو  زۀ  خو  لا  ماشوم  يمه  سړی  خو  به  رانه  جوړېږى  چې  کله  به  مې  د پلار په  شان   برېت   راوخېژى  او  په  شېدا  باندې  به  ږيره  قينچى  کومه  نو ولې  بيا  به زما سترګې  وږې  شى  څۀ  ما ته  خو  دا  هم  پته  نشته   چې  سترګې  وږ ى  کېدل  ښه  خبره  ده  يا بده.. پلار خو مې  وائى  چې  هيجړا  سپېرۀ  وى  بيا  مشر  چوهدرى  د سرکس  نه  بالا  ولې راوستې  وۀ او  د مرګ  کوهى  والا  له  ټولو  سړو  پېسې  ولې  ورکولې  زما پلار  خو هم  په  هغه نوټونه  نوستلى وو. کېدې  شى  چې  د سپېرۀ  توب  د لر  کولو  دپاره  يې  داسې  کړې  وى  څۀ داسې  شته  چې  امين  ته  هم  پته  نشته.  د ګوندلو  والا  د مشر  زوى  کره  چې  شپږ کاله  پس  نر ماشوم  پېدا  شو  نو  په  کلى   کښې  يوه  مېله  شان  اولګېده   هغه   چې  کله  د پلار  سره  د ګوندلو  والو  دېرې  ته  لاړو  نو  حق  دق  حېران  شو ځکه  چې   هم  هاغه  د مېلې  والا  مورته د خپلو  نورو ملګرو سره د دېرې  په  غولى کښې  ګډېدله. هغه  بالا  په  خاص  دعوت  کلى  ته راغوښتلی  وۀ  هغه  وخت   يو عجيبه   شان  مزه  محسوسوله  ځکه  چې  د هغۀ  د ټولو نه  خوښ تصوير د خپل  پوره وجود سره  خپل  اظهار  کولو . ټولو راجمع   شوو  خلقو  هغې  ته  په  حېرانتيا  کتل  په  دې  ټول  منظر کښې  صرف  د بالا  وجود  خلل  اچولو.  بالا  به  مخکښې  مخکښې  داسې ګډا  کوله  لکه  چې  د هغۀ  کره  ماشوم  پېدا  شوى  وى.

 هغه  جوړ  خپلو  راغوښتو  هم  جنسو  مېلمنو  ته  دا ښودل  چې  په  دې   کلى  او  په  دې مېدان  کښې  د هغۀ  حق  ډېر  دی.  د مېلې  واله  مورتى   باندې  په  هغه  ورځ  دومره  نوټونه  نوستې  شوى  وو  چې  د کرتب   ښودلو  دوران  کښې  به  پرې  چرته  هم  نۀ  وى نوستلې  شوى د دې  وجه  غالباً دا وه  چې  دغه  وخت کښې  هغه  د يوې  پوره ښځې  نه  علاوه  نور  هېڅ  هم  نۀ ښکارېدلو.  نن  د بالا  د راغوښتې  شوو مېلمنو  د واپسۍ  ورځ  وه  اګر چې  هغه  د دغې  مورتې پورا  ځوانى  په  دېره  کښې  د ګډا  په   وخت  ليدلې  وه  خو  هغۀ  غوښتل  چې  مورته  د کلى  نه  د تلو  په  وخت  کښې  په  اخرى   ځل  بيا  هم  اووينى  نن  هغه  سکول ته  نۀ  وۀ  تلی. باﻻ کۀ  د امين سره  د بالا   د کوکى  طرف  ته  تلې  وو کوم  چې  د کلى  نه  لږ  بهر  د خټو  لوټو نه  جوړ  وۀ  د کورکى   نه  بهر  د توت  د ونې  د سېورى  لاندې  بالا  او  د هغۀ  هم  جنس  مېلمانۀ  ناست  وو، د کلى يو څو ځوانان  هلکان هم  د اخرى  ديدار  دپاره  هلته  ولاړ  وو، د دې  دواړو  دومره  همت  نۀ وو  چې  د توت  د ونې  خوا له  تلى  وې   په  دې  وجه  دوى  په  يوه  مناسبه   فاصله  ولاړ  وو. خو دواړو  دا خبره  محسوسه  کړې  وه  چې  د اخرې  منظر  بيخې  هډو  خوشګوار  نۀ  وۀ. بالا  بالکل غلی  ناست  وۀ ،خو  د مېلې  والا  مورتې  د لاسونو  خوزولو  سره  سره  په  تېزه  تېزه   خبرې  کولې

بالا جى   کۀ  چرته  ګورو  دلته  وې  نو  پخپله  به  يې  فېصله  کړې  وې  او  انصاف  به  يې   کړې وې  چې  د چا  څومره  حصه  کېږى . زۀ  هم  څۀ  اخوا  دېخوا  نۀ  يمه  زما مينه  وال  زما د يو مسکا  د ليدلو دپاره  پينځۀ  پينځۀ  ځله  ټکټونه  اخلى  او  په  څلوېښتو پوڼو  بره  راخېژى  په ما څۀ  غم  وۀ چې  دې  کلى  ته  راتلمه  زۀ  خو  ستا  په  دعوت  راغلې  وومه  بالا جى _ تۀ  پخپله انصاف  وکړه  ما ته  هم  شادى  او نورى  هومره  حصه  ملاوېږى  د خدائی  دپاره  اووايه  چې  په دېره کښې  په  ډېر چا نوټونه  نوستې  کېدل_

 شادى  او نورى  د جواب  ورکولو  دپاره  شونډې  پرانستلې  چې  بالا  د لاس  په  اشاره  هغوى منع  کړل.  ودرېږئ  دا  صحيح  وائي  خو  جينکو  زما  يوه  خبره  ياده  ساتئ  د قبر  دننه  بدن کېرړى  خورى  او د قبر  نه  بهر يې   وخت  خورى. نن  ما ته  خلق  بالا  هيجړا  وائى  پرون  به  يې راته  صرف  مدهو بالا  وايو. زما سرکس  ته  به  خلقو  د  مدهو بالا  سرکس  وايو.  خو نن   زۀ  دا مکروهه  بدن  ګرځومه، ما پرېښودۀ  د مدهو بالا  سرکس  او بالا  هېجړا  رانه  جوړ  شو. د چوهدرى صېب  دپاره  هغه  جنت  ته  لاړ و  او  زۀ   يې  پرېښودم  .تاسو  ته  پته  ده  چې  ما  د هغۀ  نه  په  حق  مهر  کښې   څۀ  غوښتى   وو  دا ټول  کلی   او  هغۀ  دا  ما ته  رابخښلی   هم  وۀ. خو  د هغه  د مرګ   نه  پس  دې   نورو چوهدريانو  زۀ  د حويلۍ  نه  راوېستمه   نۀ  خو  ما وژړل  او  نۀ واپس  لاړمه... واخله  واخله   دا زما  د حصې  پېسې  هم  تۀ  واخله  ما له  زما  کلی   د خوراک  دپاره  روټۍ  او  د اغوستلو  دپاره  کپړه  راکوى.

 واخله  اون  واخله  کله  چې  بالا  د کټ  نه  پاڅېدۀ   او  د مېلې  والا  مورتې   طرف  ته  يې د پېسو  تېلۍ  ور  وړاندې  کوله  نو  هغه  امين  د لاس  نه  راښکلو  او  د کلى  طرف  ته  روان  شو. هغه  ته داسې  محسوسېدله  لکه  چې  د دغه   زړۀ  راښکونکى  تصوير  ډېر   شوخ  او  پړقېدونکى  رنګونه  کچه  وو کوم  چې  د بالا  اوښکو  وران  کړى  وو. (پاڅون / مردان)  Madho Bala

بېرته شاته