Adab au Hunar / شعر، ادب او هنر
کوچېان
[02.May.2022 - 12:50]
کوچیان په پښتو لنډیو( ټپو) کې
مورې کوچیانو ته مې ورکړه
کنډک کنډک مستې به خورم غټه به شمه
کوچي اشنا سره مې سر دی
سحر شیدې ماښام مستې راته راوړینه
ما د کوچي له عمره ځار کړې
د سحري اور یې بلیږي دوی ترې ځینه
خدایه کوټې یې کنډوالې کړې
زما یادیږي د کیږدیو شمالونه
موټر دې خرڅ کړه اوښه واخله
د کوچي لور یم په جونګي مینه یمه
کوچی زما زه د کوچي یم
که مې د اوښ دپاسه وړي ورسره ځمه
د کوچۍ دا عادت مې خوښ دی
چې یاري وکړي بیا یې سرته رسوینه
شین خالۍ دومره شوخي مه کړه
دا کوچیاني کالي دې کلي ورانوینه
خیر که ساده پاده کوچۍ یم
په ډیرو ښکلو باندې ځان نه ورکومه
آواز مې شته جوړه مې نشته
لکه کیږدۍ د پښتنو ولاړه یمه
کوچۍ له رنګه غنمرنګه
که شي بدرنګه زه پرې خوښ یمه مینه.
کلی دې تا باندې آباد وي
موږه کوچیان یو سبا بل وطن ته ځونه
مورې کوچیانوکې مې ورکړه
چې تور اوربل مې دایبلندشمال وهینه
مورې کوچیانو کې مې ورکړه !
چې دایلبند شما ل مې زلفې خوروینه
د مخ دسمال واخله جانانه
موږه کوچیان یو سبا بل وطن ته ځونه
لالیه پاس کمره ته خیژه
د غره لمنې ته کوچیان راغلي دینه
ما د کوچي له عمره ځار کړې
چې تمامي عمر په لاره تیروینه
خدايه کوچيان په کوچ روان کړې
چې دا ښايسته بدرنګې ګډې وډې ځینه
باباکوچيانوته مې ورکړه
چې تورپېکی مې دنښتروبادوهينه
یارمې کوچی دی نه پوهیږي
د میټایو پر ځای یې کورت راوړي دینه
زه په کوچۍ لیلا مین یم
په جيب کې کورت په زړه غمونه ګر ځومه
بیا دکو چیانو کاروان راغی
مسته کوچۍ به بدرګه ورسره ځینه
جانان کوچی و، کوچ یې وکړ
ما یې خالي انګړ ته وکړل سلامونه
لیلا کوچۍ وه کوچ یې وکړ
نېستۍ یې پرېښول په خنجر وهلي زړونه
په کو چیاني ژوند مې خوشال یم
دخپلواکۍ بیرغ به ګوټ ګوټ ته دروړمه
قدم مې دروند داوښ په شان دی
زمري په شان عمر په غروکې تیرومه
د پسرلي باد او باران دی
کوچۍ د غرو لمن کې بوټي ټولوینه
کو چيان له خپله کبره خوار دي
په لس کلنو نجونوپيټي چلوينه
کوچى سړى به ميړه نه کړم
که د خېمې سپږې يې ټولې روپۍ شينه
ليلا کوچۍ وه کوچ يې وکړ
زه خوار مجنون يې تش په دښته پرېښودمه
جانان کوچی و کوچ يې وکړ
راته يې پريښودل دلۍ دلۍ غمونه
موري کوچی ته می ورنۀ کړئ!
زه به اوښان ساتم که ځان به جوړومه
یارمې کوچی و کوچ یې وکړ
پر ما لعنت کړې دکوچي یاري کومه
کوچۍ مي زړه ورسره يو وړ
تر پسرلي به بي زړګی ژوند تېرومه
کډي يي ځي شاته راګوري
زړګی يي غواړي زموږ دکلي ګودرونه
جانان کوچی و، کوچ یې وکړ
ما یې خالي انګړ ته وکړل سلامونه
موري کوچيانو له مې ورکړه
داوښ په شا به مې کابل ته خېژوينه
اوښان باريږي کوچېان لاړل
اوس به شپېلۍ د غره په څوکه غږومه
جانان کوچې و کوچ يې وکړو
په شایې پریښو دل دلۍ دلۍ غمونه
اوښان روان شول کډې بار شوې
کوچي جانان ته ورکومه رخصتونه
کوچۍ په نجونو کې ښایسته ده
ټيټه یې ونه، تور پيکی، شنه یې خالونه
مورې کوچیانو کې مې ورکړه
چکۍ چکۍ مستې به خورم لویه به شمه
مورې کوچيانو له مې ورکړه
تروې تروې شومبلې به څښم چاغه به شمه
جانان کوچې و کوچ یې وکړو
ترشا یې پریښول په خنجر وهلي زړونه
راټولوونکی :(یاد)