Adab au Hunar / شعر، ادب او هنر
غزل
بېرته شاته
(که سپوره وي که پوره وي نو په شریکه به وي (باچاخان)
په رنګــونـــو كـــې رنــــګ خـــــړ مــــې بــــدې شــــي
پـــــه ګلــــونــــو ازغــــي ډېـــــــر مــــــې بــــدې شـــــي
په خـــوله زړه بــانـــدې چـــې يـــو وي هـغــه ښه وي
دو لـــفـــظـه انــــســان حــــقـــــيـــر مــــې بـــدې شــــي
دا رښتــيا او دروغ دواړه چـــې يــــوځــــاى كــــړي
بـــيــــا دروغــــــو كــــې راګـــــــيـــر مــــې بـــدې شــــي
چــــــې وعــــــــدې يــــــې د وفــــــا او كــــــــړي جــــــفــا
د جامو په شان جفاو كې چـاپـېـر مـې بــدې شــي
چې پخـپل صــفــت پــه خـــپــلــه ســـرلـــوړي كـــړي
وي پــــه اصــــــل كــــې لازيــــر مـــــــې بـــدې شـــــي
چــې د چــا ســره دوســتــي كــړي ويــر بــه نــه كړي
پــه دوســــــتـۍ او يـــــارۍ ويــــر مــــې بــدې شــي
په اسلام نامــوس وطـن چــې ځــان قــربــان كـــړي
چې څوك نـه وي لــه ســـر تـــــېــر مــې بـــدې شــــي
چــــــې زړه ســـــوى او تــرحــــــم لا پــكــــې نــــه وي
بيا انســانـــو كــې ځــان شــمــېــر مـــې بـــدې شــي
بېرته شاته
بېرته شاته