Adab au Hunar / شعر، ادب او هنر
كوچۍ
بېرته شاته
(که سپوره وي که پوره وي نو په شریکه به وي (باچاخان)
هــــــغــه ده راغـــــلـــه ښــــكـلــــې بــيــا ده كــوچــۍ
څــه عــجــيـــبــه غــــونــدې مــوســكا ده كــوچـــۍ
د اوښ نـــه مــخــكــې روســتــه ځــي راځـــي چـــې
هـــېــڅ غـــم يــې نــشــتـه پـــه خــنـــدا ده كـــوچـــۍ
د شـپـــېــلــۍ خــوږ اواز وو زمـــوږ ســـيـــمــې تـــه
چـــې پـــام مـــې وكـــړو پـــه ګـــــډا ده كــــــوچــــــۍ
يـــــو څـــــڼــــــه ور غـــــرڅـــــه زلــــــمـــى ورپــــســې
كــوچــــۍ ورمــخـــكــې پــه غـــوغــا ده كـــوچـــۍ
دا تــور وربـــل چــې يـــې بـــاد وران كـــړي پـــه لار
زلـــفــې يـــې ښـــكـلــې شـــي زيــــبـــا ده كـــوچـــۍ
عـــــادلــــــه زمـــــــا يـــــې نـــــنــــداره خــــــوښـــــه ده
ډېــــره ثــيـــــرنــــاكــــــــه ده اشـــــنـــا ده كـــــوچـــــۍ
بېرته شاته
بېرته شاته