څلوریځه خیال انځور کړي ستا ددووشونډوښکلا خو نه مینه وي پکښی او نه و فا ناببره زړه وای پری ایږده غلط یې تش ښکلا به دې دغاړی شی بلا څلوریځه په دنیا کی که راځخه وي پیسي زما به غوړي وي دبل په کورکي شپي که نا اهل وم په اهل به یادیږم پر نه څه به حاجی یم دمکی څلوریځه غلیمان دي خپل ایمان راځخه وړي دپښتو ژبې دیوان راځخه وړي په والله که به یې خیر وي په زړه کی له ټولنی ستر انسان راځخه وړي څلوریځه هئ دژوند پر لاره ځو شمیرو کلونه رانه پاته لکه خړ خړ دیوالونه په ورو ورو یي دزمان باران کړي محوه پر راتلونکو کلو اچوو پالونه