(که سپوره وي که پوره وي نو په شریکه به وي (باچاخان)
Adab au Hunar / شعر، ادب او هنر
غزل
خدایزده که بیا مو قافلې د ژوند په لار وختې
فنکار توبه وکړه، سندرې مو په دار وختې
پام چي په بم مي د رحمان غوندي ونه نازوې
که مي ناڅاپه د خوبونو په مزار وختې
هغه د تورو شپو د تور طوفان زړې خبرې
هغه خبرې مو په کار راغلې، د کار وختې
دادي ګلونه کړي، لاهور په خوشبویي مستوي
چا وې چي ختم شولو، جرړې د کوکنار وختې
تخت که زموږ دی، خو د بخت واک مو ځانمرګو وړﺉ
زموږ د واک شېبې په واک کي د بمبار وختې
قتل شو ورک شو د ګل څانګو د غوټیو امېد
وروستۍ سلګۍ مو په وطن کي د چنار وختې
۞۞۞
 بېرته شاته |
