Adab au Hunar / شعر، ادب او هنر
عالمی ضمير په نوم
انتخاب عندليب ديرزه د تيرو او ظلمتونو ازلی دښمن يم
لکه د نمر مې هميشه د شپې ځيګر څيرلی
ما په خپل ځان لمبې ګاللی زما زړه سوزيده
خو مې د شپې حجاب د څړيکو په خنجر څيرلی
زه د جهان چمن له تل د پسرلی وريځ ووم
زما ژړا د ګل کليو ته مسيدل اوبخښل
زما خولو انسان له نوی راحتونه راوړل
هر کله هر ځاي چې انسان ته خطره پيښه وه
د سړيتوب د احترام هغه سنګر کې زه ووم
د حريت په نوم چې هر چرته بيرغ جګ شوی
که ورته اوګورې تر لاندې ي لښکر کې زه ووم
هر هغه غشی چې ي نښه د انسان شرف وه
ما په ټټر ايسارولو ما ي تاو سوړ کړ
هر يو وږ سترګے چې ادم نه ي مريی جوړوو
ما له مرۍ ونيوه ما هغه په سر موړ کړ
ما د يونان سړی خواره په سړیتوب پوهه کړه
زما د سواته سکندر دغه سبق واخستو
نن چې مغرب د انسانی شرف چراغ بلوی
د رڼا پور ي د مشرق له دې شفق واخستو
چې د شماله د تهذيب د قاتلانو لښکر
د انسانی وينې په بوي پسې عالم پره کړ
عجم ي وشپيللو نيم يورپ ي وځبيښلو
خو چې په ما راغے نو ما په هر قدم پره کړ
چې د حکم ځامنو حکم د حق پريښودلو
چې ي د عدل له اصولو ځنې څنګ اوکړو
زه ووم چې پاڅيدم د حق د حمايت د پاره
د پيغمبر په کورنۍ باندې مې ننګ اوکړو
ما د انسان د اذادۍ مشال په لاس ونيوو
د استعمار د لښکرونو مې يرغل تم کړ
زما شهاب د هر شيطان په خونه اور بل کړ
د هر ديو دوا ي وکړه هم ي دد سم کړ
چې له سهيله اهرمن په چپاوونو راغی
په نورانی ګلشن چې سيورے د تيرو سيوا شه
په پانی پت مې ورته پته د خپل پت ورکړله
که بالاجی وه رانسکور شولو تالا والا شو
بيا چې شين سترګی او سورمخی استعمار زما نه
شنه شنه لوګی او سرې لمبې د استبداد تاو کړې
زما شنو شونډو ځلمو سرې وينې ارزانې کړلې
د ازادۍ په محبت کې ي ځوانۍ داو کړې
چې په څلور کنجه دنيا کې غلبله جوړه شوه
له هرې خوا نه په تهذيب باندې ټکونه وشو
په هره سيمه چې اورونه د ظلمونو بل شو
او د بشر په مستقبل باندې شکونه وشو
نو د برما بوختو کې زه ووم چې ونه ښوييدم
د افريقې په صحراګانو وار خطا نه شومه
په جزيرو کې لغړيدم په کهسارونو ختم
د بلاګانو مخ کې هيچرې په شا نه شومه
زه د ځبيښلی سړيتوب د ارتقا د پاره
په هر مقام په خپلو وينو لمبيدلی يمه
سمندرونو زما عزم ته سلام کړی دی
د کوم مشکل په وخت کې وايه تمبيدلی يمه
تر خپله وسه د مظلوم په مرسته ټينګ يم ولاړ
الجزاير وپښتۍ اوګورۍ کشمير څه واي
نن چې په ما ده نو په ما ده په ارام پراته يۍ
يه د دنېا اولسه ؛ تاسو ته ضمير څه واي ؟
بېرته شاته