Adab au Hunar / شعر، ادب او هنر
غـــزل
بېرته شاته
(که سپوره وي که پوره وي نو په شریکه به وي (باچاخان)
یــــــاره ســـــزا راکــــــړه عـــــــذاب راکــــــــــړه
مــالـــــه لـــــږ اور د خـــــپــل شـــــبـــاب راکــــړه
زه ســـتـــا د مـــــخ دا ســپـــیــنــی پــاڼــې لـــولــــم
مـــــــالــه دا بــــې ټـــــکـــــیــو کــــتـــاب راکــــړه
ســـتــا دوزخــیـــان پــه صــراط پــــورې مــــــتــل
مـــلا تـــــعــبـــیـر مـــــې ددې خــــــواب راکـــــړه
د دښــــــمــانــــو څـــــهــرې ویــــنــځـــمــه پــــرې
خــدایــه زړه راکــــــــړه خــــــو دربــاب راکـــــړه
ســـتــا بــهــانــو مې ژونـــدون ډېــر تـــیـراېــســتـه
یــــاره خــــیــر راکـــــړه یـــــا جـــــواب راکـــــړه
هــســې نــه مــات شــمــه پـــــښــتــون احـــســاسـه
مــــــالــــه زغـــم راکــــړه مــــالــه تـــاب راکــــړه
د نــــفـــرتـــــونـــــو اور پــــــرې وژنــــمـــه لــــږ
ســاقــــی ډک خــــوم رالــــه شـــــــراب راکـــــــړه
چـــې ســتــا ګـــنــاه د غــاړې هـــار جــــوړکــــړم
یــــــــوه لــــحـــظــــــــه د دې ثـــــــواب راکــــــړه
ګــــرانــه مـــــنـــکـــر لـــه روایــــاتــــونـــــه یــــم
مـــالـــه مــنـــګـــی راکـــــــړه ربــــــاب راکــــــړه
بېرته شاته
بېرته شاته