(که سپوره وي که پوره وي نو په شریکه به وي (باچاخان)
Adab au Hunar / شعر، ادب او هنر
دوه غزلي
مغزاوفکرمې ستو ما نه زمانې کړ
دا ستړیا ده د هجران که یارانې کړ
چې څپه څپه غمونه پرې انباردي
خپل هوس مې ستاپه رلفوزولنې کړ
ډیروصال اوهجران تیرشولودمینې
هرخمــارلرې نېشود میخا نې کـــړ
لاروي د«ماګاولي»چې پرې سېلۍدی
ټکنی مودفرهنګ یون دې څپې کـړ
اینفلونزااوکله اید س ر اتـه ګواښیږي
ژوند خراب موطرحه شوې دسیسې کړ
چې للویې کړدعیش په چیني کوډ و
د ګاډۍ آس!غنیمت یوې شېـبـې کـړ
به هیڅ رنګ میّـوکې دومره لذت نه ؤ
چې دلالــوپه پـیکویې پیما نـې کـــړ
چې زبیښا ک شوپرې د روږدومیّوبند
« اهتمام » رنځوردغه شان وسوسې کړ .
***
هیلې
زه داوښکو
د رڼوڅاڅکو آینوکــې
جوړومـَه دیاغي ذهن
دحسن سـمندر...
لټومـه پکې هېلې
ناهيلي وي
لکـه اوښکې
بې مکانه مرغلرې
(کابل،۸۶۱۳۸۵)
***
رحمان کوږ پټکی تړلی قلندر دی
ظفرخان اهتمـام
غزل
دخیرات کچکول تر غاړې په سفر دی
افـغان بیا چلـتار تړلی قــلنـدردی
مفلسي نـه کس ناکس تـه ماما و ایـــــو
خپلو اکي د اقتصاد مودر په دردی
لباسي بدلون ده خـنډ دیموکــراسي تـه
زوړ رقیب په نوي دور زوروردی
پټ پـټاني اوډانـډ و کــولی نــه شـي
بې امنۍ نه د پیغلـوټو ړنګ ګودردی
لاسوزیږي دلـمرونو رنګین څلــي
له ظاهـرنه د باطــن رازمعـتبردی!؟
ورځ په ورځ موداحساس قوت کمیږي
څښاک خوراک موملوث په کوم پوډردی؟
ای رحمانه!مونږه وژغوره دې حا ل نه
«اهتمام » ډیپلوما سۍ نه بې خبردی
 بېرته شاته |
