Adab au Hunar / شعر، ادب او هنر
ډیر راباندې ګران یې
ډیر راباندې ګران یې خو اوس ستالیدل ګران شوي دي
یاره مهربانه چې دا څه درباندې شوي دي
ته دژمي لمرشوې په آسانه ښکاره کیږې نه
سترګو ته نظر شوې خو په سترګو لیدل کیږې نه
ستړې شولې خولې په تپوسونو پیدا کیږې نه
سحر که جادو دی که ټوټکې درباندې شوي دي
ته دښاره ووتې دنرخه چې ونه وځې
داګوره سراب دی فکرو کړه چې تیر نه وځې
شپه ده تروږمۍ ده تیندکونه چې تیر نه وځې
ته دآسمان ستوری شوې آسمان ته رسیدل ګران دي
ته دهما سیوری شوې ستا لاندې دریدل ګرا ن دي
ته یوداسې خوب شوې چې تعبیر یې اوس کیده ګران دي
ته دحسودانو دحسده پروا مه کوه
سترګه دسبا شه نور دزړه حال دچا مه کوه
هم دنظر بازو له نظره پروا مه کوه
زه ستا د سترګودخوږې مینې پوروړی یم
ستا دمحبت دلوی دریاب یو نیزوړی یم
زه په تصور کې دې خبرې ته سوچ وړی یم
لږ خو ما خبر کړه چې دا څه راباندې شوي دی
لومړنی بیت ارواښاد غمخور صیب د افغانستان صدراعظم شهید موسی شفیق صیب ته لیکلی ؤ ، داچې شهید موسی شفیق هم شاعر او لیکوال ؤ ، نو نور بیتونه وربسې هغه ولیکل او د میرمن قمرګلې له خوا په شکلې کمپوز کې له کابل راډیو څخه خپره شول
د عبدالله غمخور صیب او شهید موسی شفیق روحونه دې ښاد وي