Adab au Hunar / شعر، ادب او هنر
جوالي وایي
زه الله تـــه ســـتایـل شـــوي انـسـاني یم
خـوانـسان تـه ستـایـل شـوی حـیـواني یم
کــرامـت مې دانـسـان دی زه انـسـان یم
شرم نـه دی کـه پـه شـاه پېـټی جوالي یم
زه بــه ډېــروشــتَـمَـننـانـونـه سـرلـوړوم
خو په سرمې ډانګ خوړلی دِخواري یم
دخـیانـت کـاړن اشـتـیا دې پـلـوغـواړي
زه لـه لـوږې پـه ارمان کې دجواري یم
ربــه څـه وخـت بـه دې تاعـدالـت وشي
پــه غــوښــتــنه کـې دې تـا بـرابري یم
کـه دِتاقانون تطبیق شي زمـوږ منځ کې
بـیـا بــه کلـه زه لـه چـانـه بـېـزاري یم
ګـونـګه ږبـه بـه مې خوله کې وګړېږي
ګیـلـمـن زه لـــه بـخــیـل وحــرامــي یم
ملا کــړُوپـه پُښې ګودې عمرپای شوم
پـه اخـرت کـې پــه امـېد دې دارایې یم
لـه بـشـرنه مرسته مه غواړه علي خانه
ایـمــانـــداره زه پــه مــرســته الـهي یم