Adab au Hunar / شعر، ادب او هنر
غزل
چې مدام پورته کوونکی ستا دنازیم
ځکه هسې دهر چا نه بې نیازیم
دقیامت وعده دې لنډه راته کیښوه
زه له دې فریبه ډیر دور او دراز یم
دهستۍ دا خوبولې نغمې څه دي
خوبس داچې ته مطرب یې زه دې سازیم
هغه زه چې تاته مخ کړم حقیقت یم
هغه زه چې تاته څټ کړمه مجازیم
ته چې څو یې پرده خوښی بې حجاب یې
زه چې څویم خودنما یه هومره راز یم
ته که شمعه خندنی یې په امکان کې
زه ګریان د سوی زړه سوز او ګدازیم
ستا په مخ باندې دازما انجام دی
هم اعجاز یې د مخ ښکلی په آغازیم
خو وزر مې د مجاز وي پری یریږم
ګنې عرش مې یو قدم هغه پروازیم
تعالي مې دغرور له مخې نه ده
تورې سترګې په رنجو د امتیازیم
چې دې مینې کړم غریب ،غریب نوازه
ځار دتانه زه حمزه غریب نوازیم
( حمزه بابا )