Adab au Hunar / شعر، ادب او هنر
ای زما وطنه
[01.Mar.2017 - 12:04]ای زما وطنه
ای زمـــــــا وطنه، د لعلونو خــــزانې زما
ستا هره دره کې دي، د تورو نښانې زما
ستا سر چې وي ټيټ ،نو به زه شان او شوکت څه کړمه
ته چې خوارو ځار يې ،زه به مال او دولت څه کړمه
ته چې وران ويجاړ يې، زه به خوب او راحت څه کړمه
مسته به دې خاوره کړم، په مينه مستانې زما
ای زمـــــــا وطنه، د لعلونو خــــزانې زما
عقل مې ايرې شه ستا لپاره د فکرونو نه
سترګي مې قربان شه ستا لپاره د سوچونو نه
ځار شمه قربان شم ستا د خاورو د کورونو نه
ستا زړه کې پرتې دي ټولې تلې زمانې زما
ای زمـــــــا وطنه، د لعلونو خــــزانې زما
يا به دې زه سيال کړمه وطنه د جهان
يا به ستا په پښو کې تورې خاورې کړمه ځان
ځان به دړې وړې کړم خو تا به کړم ودان
نر يمه، پښتون يم تاته يادې افسانې زما
ای زمـــــــا وطنه، د لعلونو خــــزانې زما
*******
عجیبه دا سودا ګړدی
په لاس تیغ په سر قران
شنه قبايي دامام ده
کلکې سترګې د شیطان
په ځیګر لکه چنګیزدی
چلولی لکه ماهان
په خوله د ګلو باغ دی
په زړه سخا لکه ډیران
غړمبیده لکه زمری کړه
غریده لکه حیوان
پنجې ډوبې په سرووینو
سر يې بره په اسمان
*******
ټـــټــودوست کا ســـنـــډا یــا رکا
خر کړه خپل مطلب پــري بــار کا
خوار لوهــار تـــــــه لا لا وایــــه
چــــه تــیــره د رلــه ســـپـــــار کا
سرکار مر ګ له چه څوک بیا ئې
یـــــو کپــټــان بـل صوبــه دار کا
د مـــسـتئ چــه خر شې پــاتــــي
دشـــیخــي چــوغــه اختــیـــار کا
چـــه نــری رنځ ورشـــروع شې
ځان حاجــې کا پــرهـــیـــز ګارکا
چـه میږې تــه خدای پـه قــارشې
د وه وزر ورلــــــه تــــیــــــار کا
******
عقل ترینه ږیری وخـــــوړ
خیـــــټې تری ایمان وخوړ
ګــوره په وربشوکښـــــې
خـــره لأل دبـدخشان وخوړ
ګــوړه یې نه خـــــرسیږې
خوارلاله دغمه ځان وخوړ
قبــــــض شـــــو دآ صیب
ډیرې هنـــدوستان وخوړ
ځارشـــــم دلیډر کولمو
خیټه یې دښــــــــکلولوده
چا مهار چا اوښ وخوړ
او ده واړه کاروان وخوړ
کوڼ ملا شهـــــــید دې
په مـــزار یې ډیوه بله کړه
******
مچ دزمرې ستـــــــــــــــرګي شکوې ماشی داوښ وینه
خــــــــدایــــــــــــه ! ستــا عجیبه دنیا توره ده که سپینه
مړ لسو ګیدړو ببر شیر په بونډې چــــــــرګــــــــــه کــــــړ
سپور شغال په پړانګ دی دغرڅو ښکارله ځــــــــــــینه
پریوځې چواړې ته ځان ګا ڼه په رتې زورکــــــــــــــــړې
ښکلې ستا دګوتو جوړه ځـــــــــوانــــــــــــه نــــــــازنیــنه
ناسته ده دډم دلندن لور په ســــــــــــرو وریښمو کښې
لور دلــــــوی شیرشاه لور ئې په لاست دی لو له ځینه
مست مغروره سر دپښتون ټیټ سترګي ئې ښکته دې
شـــــــــرم داســـــــــــی شـــــــــــرم چـــه شرمونه شرموینه
******
یو واده د خدائ رحمت دې
یو طاعون دې یو وبا ده
په کالو نه ښکلې کیږی
دا بدخویه دلربا ده
په ګیلو نه ستړې کیږی
تل ویرونه دی غوغاده
فلانئ داسې فلانئ داسې
دا ئې کار دا ئې سودا ده
وائې غنی مئین په غوا
چې دروغ دی که رښتیاده
*******
چاله شـــراب ورکړی چاله ســرې ویــنې د جام
چـــالــه خـــــربـانــو د پـاره چــالـــه ګـــل انـــدام
چــــالــــه د لـــــولـــکــې په شان چسته اؤ رنګینه
چـــالـــــه د ګـــونـګټـــې پـــه شــان توره اؤ مهینه
چــــالـــه قتــقتـــئ کـــوکـــاری کـــړکـــه زړه چرګه
چـــالـــه غـــونډه مــونـډه مستــه تکه سپینه ګرګه
چـــــالــــه داســـې ستـــغـــه لـــکـــه اوچـــه بکیاڼه
چــــــالـــــــه ډوبــــه مســـتـــه لــکه نوې دوک بیاڼه
چــــاکـــره صـــابــــره کـــورودانــــه درنـــــه مــــیښه
چـــاکــــره سیـــمه کؤترئ په هر چا چې شوه پیښه
چـــــاکــــــره چــــلــی د چــــلــی لــــوړه بـــده مـــکاره
چـــــــاکـــره کــمتــره چـــې هــم ښــځــه وی هم یــاره
چــــالـــه زړه خـــــره بیــخـــونــده بـــې نـــوره پـواړه
چـــــالـــــه لـــــکـــه ســــروه د خــنـــدا ډکـــه اولاړه
چـــالـــه ښـــه تـــرســـکونه چـــالـــه ښه خوږه حلوا
یـــولـــه د نـــیمبـــو اچـــار اؤ بـــل لــــه مــــــربــــه
ورکــړه دقسـمـــت دی چـــالـه ډیـــره چـالـه کـمه
خدائ دِ هغه درکړی چې وی ستا په شونډو سمه
********
مړۍ وؤکم شوې خوار
د لـــــــــوږې نه قرآن وخړ
ځه دلیونې د مــــــــــــــرض
خـــــــوشـــــې دارومــه کوه
غم دمرګ غــورځنګ دزړه
ستـــــرګــــــو دجانان وخوړ
*******
که تش په عقل وي په لياقت دي
نه په نصيب وي نه په قسمت دي
شيطان به نن ؤ لوي لـــــه جبر يله
غني به هم لايق د ولايــــــــت دي
*****
د جهان خبـــــــــــري ګوره
بيل به نکړي سپين له توره
اي غني ګيله تري مه کړه
شوه ړنـــــــده دنيا شبکوره
*****
چې پخواني وو څه وزيران
وي به ئي ږيري لوي مچان
ته راشه ګوره دا دخداي شان
چه نيم لغړ دي او نيم ګنجيان
******
چــه پښتون تــه خدای پـه قارشې
لــــوی مـلـک ئــې د ســـرکــارکا
خـــان او خــر دې سـکـه ورونــه
مـسـتی پـه جــر زنــا پـه جــار کا
پـښـتون هــغه وی چــه مـــړ شې
خــپــــل پـــردې ورتـــــه ازار کا
خـــر تــری لـوي په جهان نه وې
چــــه پـــه ږیـــــره اعــتــبـــار کا
زړه کــړه زهر خوله خــوږه کړه
خــره راشـــه ځـــان هوښــیـار کا
یــــو د یـــار شــونــډ ی خوږي دې
یــــــو مزه غــوښــــه د ښــــکار کا
******
خان راخيــــستي دي مـــــــــلا پسي څو بــــاړي
خپل کور سم کړه څه پر دي غمونه ژاړی
بل تــــــــــه وائي د حرص وبــــــــاسه غــــاښــونه
او پـخپـــــله سوان په لاس تيروي داړي
******
تل وطن پخپله وران کړی بل بدنـــــــام کــــــړي
ملايـان دې کړل قارغان خواري خراړي
چه پخپله په بيه قام خــــــرڅـــــــوي ته
بيا پــــه کـوم مخ په ملا کوي پيشاړي
چه پخپله دي مخ کال کښي نئ ويځـلي
بل ته مه وايــــه زړګيــــــه چـــــه پــواړي
ته اول دصاحب پـريـــږده سلامونه
بيا په ده سرسايه پريږ ده پــــــــه دلاړي
د غني نصيحت واوره اوس ځان بسم کړه
خــــــــولي له نه راځي بيابياتو کلي لاړي
*****
چې په ژوند كې سخته نه وي
لكه بې مالګې طعام
چې په خوله كې خندا نه وي
لكه ډك د خاورو جام
ژوند كه تل فرني څټل وي
دا خو سپى هم شي څټلاى
كه تش نسل زياتول وي
دا غويي هم شي كولاى
ژوند نه خېټه نه ماڼۍ دى
نه ډېرى د سرو لالونو
نه ياران، نه معشوقې دى
نه باغونه د ګلونو
****
ژوند خو تله دى يو په مخه
غورځېدل او پاڅېدل دي
ټكى سوز او ټكى ساز دى
څه خندل دي، څه ژړل دي
Khan Abdul Ghani Khan