Adab au Hunar / شعر، ادب او هنر
زما سلام
[02.Jul.2019 - 18:28]زما سلام
سلام دی په هغوی چې سخت په ځان تیروي
د قـام لـه پاره تکلـیفونه د زندان تیــــــــــــــروي
زما سلام دی په همــــــــه خدمت گاران د وطـــن
چې محبت ســـــره جیلو کــــــې دي بندیان د وطــــــــن
دوی خپل سرونه دي په ویاړ کړي قربان د وطن
د آزادۍ په مینه چې جیلخانې ته ځینه د وطن پت ساتینه
دغه کسان د خدای په فضل به ایمان ساتینه
چې قـــام له پاره تکلیفــــــونه د زندان تیروي
چې د وطن د پاره ډیر غټ تکلیفونه باسي
د آزادۍ په لاره حیل کې زحمتونه باسي
د قام عزت غواړي په خپل ځان تاوانونه باسي
دا لیډران د پښتون
فداکاران د پښتون
خدمت گاران د پښتون
وروستنی نسل به ددوی څنگه احسان هیروي
چې قــــام له پاره تکلیفـونه د زندان تیروي
څوک چې خپل ځان بولی پښتون له مرگه نه ډاریږي
لـــــــکه د ډمـــــې د پردو پیســــــــو ته نه دریـــــــــږي
که ســـــــر یې ولاړشي آزادۍ ځنې هیڅ نه تــــیریږي
که غیرت من پښتون وي
په زړه دردمن پښتون وي
په قام مین پښتون وي
هغه نو کله د بل لاس لاندې گزران تیروي
چې قام له پاره تکلیفـــونه د زندان تیروي
د خدای د پاره وروڼو ټول شیً ځان ځاني مه کویً
زړونه مو یو کــــــــړیً ســـــــــــــره یو شیً ناداني مــــه کویً
وکړیً پوښتنه د بندیانـــــــــــــــو نا ځواني مه کویً
خپل لیاقت وگټیً خپل شرافت وگټیً د قام عزت وگټیً
تر څو به اوښکې له ډیر درده ملنگ جان تویوي
د قام له پاره تکلیفــــــــــونه په خپل ځان تیروي
***
په افسوس افسوس
په افسوس افسوس مې دواړه سترگې سرې شوې
چې نظر مــــــــې شو روزگار ددې دنیا ته
له ډیر غمه مې پر مخ اوښکې خورې شوې
خدایه ما پښتانه ټول سپــــارلـــــــي تا ته
دافســــــــوس نارې وهــــــــم په زوره زوره
پښتانه په خوب ویــــــــده دي نه پاڅیږي
زوی د پلار په لاره نه ځي ورور د وروره
هر ســــــړی د ځان په گټه خوشحــــالیږي
حقیقت کې یو پیدا له یوې مـــــــــــــــــــــــوره
دا وطن دی زموږ مور که څوک پوهیږي
ددې حق موږ نه تلف خاړرې ایرې شو
ځکه لاس د محتاجۍ نیسو بل چاته
ای پښتونه دې دنیا ته لږ نظـــــــــر کړه
د مرغانو په شان گرځــــــــي په اسمان
ته هم نر شه سرو مال په دې لار ورکړه
نارینه شه هـــــــــر ځای وگټه مـــــیدان
د شیرشاه او د میرویس نه ځان خبر کړه
تاریخ بیرته کـــــړه او و گوره داستان
پلار گټلی زوی ته ټوکې مسخرې شوې
دا متل استعمـــــــــالیږي مــــــــا وتاتـــــــه
په دنیا د پښتنو څومــــــــره لوړ نوم وو
چې روان وو د یــــــــــــوالی په یــــــــو لار
په هر ځای یې د بـــــــري بیرغ معلوم وً
احمد شاه بابا دی پریښیً لوی یادگار
چې به دوی په کوم طرف وړی هجوم وً
دښمنان یې وً تر پښــــــــو لاندې تار تار
نن مې څله د خپل ځان برخې سپیرې شوې
زموږ ستــرګې د امید دي هـــــــــــري خواته
موجــــوده پښتانه نه شـــــــــــــرمیږي
چې یې پرې ښـــــــــــــوه د نیکونو شــــــمه لار
ددې ژوند په مرگ ولې نه خوښیږي
چې د بل د لاس جــــــــوټه خــــــــوري لکه زار
چې د بل پیسو ته لاس نیسي ودریږي
په هغـــــــــــه پښتون لعنت شــــه هــــــزار بار
خو زما ملنگ جان برخه دا سورې شوې
که د خوږ زړگي ملهم راکړي خدای ما ته
***
موسم د پسرلي دی
موسم د پسرلـــــــــــــي دی ولي زه پرې نه پوهیږم
پر ما باد د طــــــــــــــوفان دی
ستم د رمانې لــــــــــــه لاســـه ورځ په ورځ زیړیږم
په برخــــــــــــه مې خـــزان دی
موسم د پسرلـــي دی په وطـــن بوی د جنت دی
خـــو زړه چـــې په کلار وي
بې درد به ځي میلو ته په درد مندو جوړ قیامت دی
چې ما غــوندي بیمــار وي
خندل د هغه مشره ســـــــره څـــــــــه مناسبت دی
چې قــــام یې خوار وزار وي
گلان ټول په خندا دي زه لــــه ډیر غمـــــه ژړیږم
په مـــــخ مــــې رود روان دی
نن جوړ دي په گلشن کـــې سرودونه د توتیانو
موســـــم دی د گـــــــــــــــــلونو
زمــا لـــه غـــوږ نه وځي زگیروي د ماشومــــانو
چــــې مـــــــړه دي په بمــــــونو
په چا وژړام خدایه خدایه چې زمــا په عزیزانو
اوربل دی د ظلــــــــــــــــمونو
خالقه دې دنیا عـــــــدل وانصاف ته حیرانیږم
دا څه رنگــــــــــــــه جهان دی
نه عــــدل نه انصاف شته دا د مخې د سیسې دي
مظلــــــوم د پاره چــــــــــل دی
نه ښه شته نه ښه والی خو د ښو خلکو پیښې دي
چـــې ښه یې بولې غـــــــل دی
ظاهر که سر قندونه منځ یې وگوریً نخـــرې دي
پټ زهـــــــر ښکاره عسل دی
ښه واوره ریاکاره په فریب دې نه غـــــــــــــولیږم
په مخ کــــې دې شیطان دی
راپورته نباتاتو کـــــړل لـــه خاورو نه ســـــــرونه
د ښه ژوند سلسلـــــــــــــه ده
پرما د استعمـــــــــــــار پــراته د واورو انبارونه
هـــم هـــــــاغســـې څلــــــه ده
زما د ژوندانه باغچه گــــۍ نه نیســي گلــــونه
را پیښـــــــه کشــــالـــــــه ده
غمجن زه ملنگ جان یم له غـــمو ســره لوبیږم
همدغــــه مــــې گذران دی
***
راځیً پښتنو وروڼو
راځیً پښتنو وروڼو دغه ځای د نام و ننگ دی
راغلـــــې نن پر مــــــــــــوږ باندې دوره د امتحان
راځیً پښتـــــــــــنو وروڼو د پاک زړه ً په صــــــــــداقت
ملا وتړیً په ټینگه را بهـــــــــــــــر شیً په میدان
نور مــــــــــــوږ ســـره نه ښکاري گــــــــوندي او عداوت
د زړونو لارې یو کړیً بس مــه اوریً د شیطان
په خوند یې مــــه غولیږیً زهر به درکـــــــــــړي په شربت
ځانونه به خواږه کړي وروڼوستاسي د ښمنان
ظاهر کې سپین میدان او په باطن کې لوی گړنگ دی
راځیً پښتنو وروڼو دغه ځای د نام وننگ دی
ځانونه اداره کــــــړیً گڼه وبه کړیً ارمان
راغلې نن په موږ باندې دوره د امتحان
ځانونه اداره کـــــــــــــړیً د غیرت توره په ملا کړیً
د زړه له سوزه ووځـــــــــیً میدان ته په اخلاص
نقصونه مو همــــــــه د خپل کالهً سره اصلاح کړیً
د خدای د پاره وروڼو د نفاق نه واخلــــــیً لاس
د خپل او د پردي فرق سره وکړیً سره اصلاکړیً
ورنه کړیً پښتونوالــــــــه په پیسو او په لباس
د خپل او د پردي فرق سره وکړیً ځان دانا کړیً
ورنه کړیً پښتونواله په پیســـــــو او په لباس
نن ستا د پلار ډنډوکو باندی بې موجبه جنگ دی
راځــــــیً پښتنو وروڼو دغــه ځای د نام و ننگ دی
دا مرگ نه دی نو څه دی چې بې برخې شې افغان
راغلې نن په مـــــــــــوږ باندې دوره د امتحان
دا مرگ نه دی نو څه دی چې هندو اوسک آزاد شي
پښتون لـــــکه یتیم اوسي د بل د سیـــــــوري لاندې
گټلی نوم د پلار او نیکــــــه به مـــــــو برباد شي
که چیرې د پردو حکـــــــــم جاري شي تاسي باندې
آخر ددوی له خوا به در ته پیښ شدید فساد شي
ماران دي د لستوڼې ځان له یې مه پریدیً د وړاندې
ظاهر دوی پورې کړی په خپل ځان مذهبي رنگ دی
راځیً پښتنـــــو وروڼو دغـــــه ځای د نام وننـــگ دی
که بیخ ته یې نظر کړوڅوک قادیان څوک کرشتان
راغلــــــــــې نن په مــــــــوږ باندې دوره د امتحــــان
د دوی په فریبــــــو باندې دوکــــــــه نه شې پښتونه
اولاد به دې اسیر شي په دنیا کــــــــــــــې تر قیامته
بېرته شاته