Adab au Hunar / شعر، ادب او هنر
باچاخان ته شکایت
[15.Jun.2020 - 14:40]باچاخان ته شکايت
لکه مستي چې دَ شراب نه ووځي
لکه معنې چې دَ کتاب نه ووځي
ستا دَ وجود نه ساه ختل داسې دي
لکه غورځنګ چې دَ درياب نه ووځي
دَ باچا خان روح ته جنت کښې وايه
دَ پښتنو پۀ کور کښې جنګ کېږي
اوس دې دَ ګل دَ تخم خوی بدل دے
ستا دَ سپرلي خاوره کښې بنګ کېږي
دَ شيشم باغ ونو کښې جالې نشته
او ستا زيارت کښې مَنجور نۀ کښېني
پۀ تاؤده زمکه ورختل ګران دي
اوس پۀ کابل کښې پَېښور نۀ کښېني
دَ پښتنو بابا ته دا ووايه
دَ مارګلې کرښې دې ورانې ښکاري
چې چا به ستا پۀ تاريخ فخر کوو
هغوي ته ستا خبرې ګرانې ښکاري
دَ ابدالي تُوره چا پټه کړله
دَ پښتنو دَ سر پټکے ورک دے
مُلا دَ خدای پۀ نامه پوزې پرې کړې
دَ ملالۍ نه مېخکے ورک دے
چې خاموشۍ ئې ماتولې دَ وخت
هغې ميګونو خلو کښې شور چپ شو
دَ اباسين دَ غورځنګونو بهير
لکه دَ ستړي پۀ لاهورچپ شو
اسلام آباد راله رانجۀ پورې کړي
خو پۀ سرونو راله خاورې نولي
ماله خپل نوم دَ شناخت نۀ راکوي
پۀ تاريخونو راله خاورې نولي
ستا دَ وطن غرونه دَ زاڼو ډک شو
ستا دَ سُورسترګي شهباز سترګې ګل شوې
ستا پۀ زمرو پرکالي داسې زور شوه
ټولې ستانې دې دَ پردې غوبل شوې
دَ سر درياب چپې دې غريو نيولې
دَ ناګمان دَ ارمان مخ شين شو
دَ هشنغر خاوره دې زوز ټوکوي
دَ صوابۍ دَ مردان مخ شين شو
دَ پښتنو سياست نوے دے اوس
دَ دوړو ډک دې زوړ تصوير پروت دے
ستا دَ کابل نه تر خيبره پورې
دَ پښتنو څټ ته زنځير پروت دے
ستا دَ لوی کټ نه غريبان پاڅېدل
ستا پۀ حجره کښې نوابان ډېر شول
ستا دَ ښاغلو نه خپل نيت هېر دے
ستا پۀ جومات کښې امامان ډېر شول
زما بابا ته ښۀ ريښتيا وايه
ستا دَ څادر نه څوک زونډي پرې کوي
ستا دَ وطن غربت پۀ دې پټوي
ستا دَ زلمو نه څټوکي پرې کوي
دَ انقلاب رهنما کور اودۀ شو
انقلابيانو ځان له مخ تور کړو
دَ نظريې دَ سبقونو اُستاذ
پۀ کتابونو باندې بل اور کړو
بېرته شاته