(که سپوره وي که پوره وي نو په شریکه به وي (باچاخان)

Adab au Hunar / شعر، ادب او هنر

ائینه

[24.Jul.2020 - 10:32]

سید عبیدالله نادر

کتل په کار دي خپل آییني کې          

ستا مـعرفت کـــــــې چـــــې آشــــنا یو                      

پابند د میـــــــني عشـــــــق و وفـــــا یو                      

په عظــمت کې ،ســـــــتا کمــۍ نشــته                      

تقصیر زمونږ دی، چـــــــې نارسـا یو                      

جوړښت مو یو دی غــــــافل له دي یو                      

له یوي خـــاوري ، لــه یو اجــــــزا یو                      

زمــا اوسـتا نور فرق به په څــــه وي                      

چې پیدایښـت کــې یو شــــان پـــیدا یو                      

ځان ځاني هومره ، لویي کې ډوب کړو                      

چې ټول جــهان ته ، رســــوارســــوا یو                    

کــــاروان د عـلم ، فلــک ته وخــــوت                      

مونږ له غفـــــــلته، په څــــه هــــــوایو                      

نقصان په هر شي ویـــــــنو ، له جهله                      

د سترګـــو عیب دی؟یامونږ خطـــــایو                      

لکــــــــــه ذرې مونږ ، د لمــر رڼا ته                      

هر چانظر کې  ، ځــــانونه ښــــــــــایو                      

کتـــــــل په کــــار دي، خپل آییني کې                        

څــــو  به یـــــــو بل، عـــــیــــبونه وایو                        

تکــــیه چــــــې نشــــئ ، دنیــا په چارو                        

چـــې ســترګو ،رَپ کـــې ، بادِ ، فنا یو                        

دښـــــمن مـــو څــــاري له هـرې لوري                        

مونږ ناخــــــــــــــبره ،دا څــــــــه بلا یو                        

عبرت تــــــــیریږي د ســـــترګو وړاندی                        

مــونږه وړانده یو؟ او کـــــــه بیــــنا یو؟                        

نه دي عنوان زیــب ، نه دمضــــمون شو                        

نه دچــا درد کــــــې ،د زړه دوا یـــــــــو                        

روح مو اســـــیر دی ، وچ تعــصب کې                        

د معـــــــرفــت نه، ځـــــکه جـــــــــلایو                        

کرکي نـــفرت مو، زړونه تیـــاره کــړل                        

په انتــــظـار دې ، یـــــــوې رڼـــــــــا یو                        

ترڅو به شـــخړي، د ځــــان ځـــانۍ وي                        

یا د نفـــاق په ، لومــــــــــــــــه کې پایو                        

که ځان ته ځیر شـو ، په دې به پوه شو                          

چې حقیـــــقت، کــــــې وړ د ژړا یــــو                          


بېرته شاته