(که سپوره وي که پوره وي نو په شریکه به وي (باچاخان)

Adab au Hunar / شعر، ادب او هنر

دېار غم

[14.Aug.2020 - 14:36]

د رحمان بابا دیوان مخ - ۱۵۷

 

زه د یار په درد او غم کې شادمان یم

لکه ګل د پریشانۍ په وخت خندان یم

.

د یار غم زما ښادي ده سر تر پایه

لکه شمع په سوختن سره روښان یم

.

زه چې ورک په کمینۍ لکه ذره شوم

د خورشید په څېر څرګند په درست جهان یم

.

د طلب سرګرداني زما بزرګي شوه

د تمام جهان په سر لکه آسمان یم

.

له راستیه، شاه، ګدا راباندې یو شوو

مروت د هېچا نه کړمه، میزان یم

.

 ته زما وبې کسۍ ته نظر مه کړه

خدای ساتلی لکه ګنج په بیابان یم

.

لکه ونه د ځنګل، په مېوه پوره

په ویرانه ویرانۍ کې آبادان یم

.

یو وېښته مې د صورت بې عشقه نه دی

څوکیدار په هر نفس د خپل کاروان یم

.

د وصال مارغه د اوښکو دانو راکړ

لکه لال او در په غاړه د خوبان یم

.

د کاملې عقیدې له برکته

د دونهې په غاړه ناست یم، شاه جهان یم

.

روښنایي مې په طلب کې شوه حاصله

شپه او ورځ لکه آفتاب په لار روان یم

.

د آشنا د اوږدو زلفو صفت څو کړم

پلی سر په لویه لار د هندوستان یم

.

بې مینه مې هېڅ حال د صورت نشته

لکه بې مال او متاعه تش دوکان یم

.

د هوس بلبل وېسا راباندې نه کا

د افلاس په کبل ډکی د خزان یم

.

و یارانو و ته خاک تر تلي لاندې

د دې نور جهان په سر لکه آسمان یم

.

چې د یار په مینه سر او مال ښندمه

خلکه واورئ زه هغه عبدالرحمان یم

.

په هر دم کې، نوې نوې تماشا کړم

زه رحمان د خدای وکړو وته حیران یم

.

.

شادمان = ښاد، خوښ

خندان = خندا کوونکی، ښاد، خوښ

سوختن = سوځل

روښان = روڼ

کمینۍ = عاجزۍ

خورشید = سپوږمۍ

په څېر = په رنګ، په شان، غوندې

څرګند = ښکاره

درست = ټول، واړه

طلب = غوښتنه، رابلنه

سرګرداني = سربدالي، لالهاندي، نارامي

بزرګي = زبرګي

راست = ۱) ښی ۲) سم، نېغ ۳) رښتين

شاه = باچا

ګدا = سوال کوونکی، خير غوښتونکی، سايل

مروت = مخکته، لحاظ، اعتبار، خاطر

میزان = تله

بې کسۍ = یواځېتوب، هغه کس چې خپلوان نه لري

ګنج = زېرمه، خزانه، ګنجينه، مخزن

بیابان = دښته، صحرا

لال = لعل، يو ډول کاڼی، یاقوت

دُر = ملغلره

خوبان = ښکلي

دونهه = ۱) ډوهي، ډونهي، دونهي، دهه، د ملنګانو تکیه، د ملنګانو ناستې پاستې ځای، د نشو او اور بلولو ځای ۲) هغه سکروټې چې د چرسیانو مخې ته پرتې وي

آفتاب = لمر، نمر

پلی = پیاده

متاع = پانګه، پنګه، مال و اسباب

هوس = ۱) لالچ، حرص ۲) لوږه، ارمان ۳) تمنا، خواهش ۴) خوشالي

وېسا = باور، اعتبار، اعتماد، ډاډ

افلاس = نېستي، غریبي

کبل = ۱) د چمن واښه ۲) کبله، مرغه، مشهوره واښه دی چې په زېمناکو ځايونو کې ډېر شنه کېږي

ډکی = منډکی، کوچنی وچه لښته 

خزان = منی

تلی = د پښې لاندېنۍ برخه چې له ځمکې سره نښلي

ښندل = ۱) جارول، ځارول، قربانول، بخښل، قربان او فدا کول ۲) شندل، پاشل، شيندل

.

.راټولونه ( ممتاز خان)


بېرته شاته