Adab au Hunar / شعر، ادب او هنر
عجېبه فلسفه
[09.Oct.2020 - 21:12]عجبه فلسفه
غنی خان
زړه مــې واچوه په تال کې
د جومـات کوڅـــې له لاړم
د ملا په پښـــو مې کېښود
ما وې دا مې صــــــدقه ده
دا چې څومـــره زه پوهېږم
پـــــه طاها او پــــــه ياسين
دا چې څومره ښکته تلی شي
په سجـــــــده زما جبيـــــــــن
دا چـــې څومــــــره اخلي نور
دا زما خــــــاکي وجــــــــــــود
دا چــــې څومــــــــره زما ژبــه
شــــــي څکلــــی انګبيـــــــــــن
مــــُــــلا مـــــــخ زما نـــه واړاو
وې دا څــــــه دي ستا تالي کې؟
نه پــــــولاو دی، نه فرنــــــي ده
نه حــــــــــلوا، نه فـــــــالوده ده
وې يې شـــــرع ظاهــــــــر ګوري
او ظاهــــــــــره ته فاسق يـــــــې
دا د رب ســـــــره د مينـــــــــــې
تا راخيستـــــې څــــه قصـــه ده
يــــــــره يـــــــــره د قــــــهار نـــه
د ايمــــــان اصلــــــــــي حصه ده
د جنــــــــون او د جـــــــانان ستا
څــــــــه مهملــــــه فلسفـــــــــه ده
زړه دې کېــــــــږده په سينه کــــې
دلتــــــه رنګ او لبــــــــــاس راوړه
ستا شراب دلتــــــه حــــــــرام دي
شربت راوړه، ګيـــــــــــلاس راوړه
ما خپـــــــل تال ډک د خـــــــوبونو
د قاضـــــي دربار لــــــــه يـــــــوړو
ړوکی لال مــــــې را اُوچت کـــــه
تارخانــــــې او مــــــار له يـــــوړو
مــــــا وې، اې د ښـــــو او بــــــدو
اې د تورو سپينـــــــو خــــــــــــانه
دا ډالـــــــۍ زمـــــا قبـــــــــــــوله
پـــــــه نامـــــــه کړه د جــــــانانه
قاضـــي کېناستــــه په تخت خپل
په سپين سر يـــې دستار کېښــود
په يو لاس يـــــې توپــــــه کېښوه
په بل لاس يــــــــې حصار کېښود
تله يې پورتــــــــــــه د منطق کړه
يو خوا دی، يو خــــــوا مې تال و
يو خوا شور و، کمـــــــــزورۍ وې
بل خوا ژمـــــی و، کـــــــــــمال و
يو خوا عقــــــــل و، دليـــــــــل و
نه مستـــــي وه، نه جـــــــــلال و
بل خوا ړوند غــــــوندې تلاش و
رُک بېخـــــــوده غوندې خيال و
ما وې، دا لېـــــونتوب واخـــــله
او خپل عقل پې تالا کـــــــــــړه
ما وې، دا زمــــــــــا خُــــــــــمار
د خپل علـــــــــم کټــــــماله کړه
ما وې، اې د انصـــــــــــــاف ربه!
دا د رُکو منــــــــــــــــــــزل ګوره
ما وې، اې د تول اميـــــــــــــــره!
دا بې تـــــــوله تلل ګــــــــــــوره
قاضــــــــــــي سترګې کړلې پټې
شونډې بنـــــــــــدې مخ پرېشانه
وې، افسوس زما نـــــه ورک دی
دا چــــــــې ته غــــــواړې زما نه
زه خو زور يــــــــــــــــم د انسان
زه ســــــــــــــــــرور د آدم نه يم
ما دي سپين او تور اخيستــــــي
د مستـــــــــۍ د ګلستانــــــــــــه
زه تور وينــــــــــم او سپين وينم
بس زما دغــــــــــه قصـــــــــه ده
دغه تول زما اميــــــــــــــــــــد دی
دا تلل مـــــــــــې فلسفــــــــــه ده
فلسفــــــــــــــــــــي د ملک ولاړ و
و، چاپېـــــــــــره ترې عـــــــــــالم
د خود سپين مشال پــــــــــه لاس
جُـــــــدا کول يې زيات او کـــــــم
فکـــــــر تېــــــز، نظـــــــــــر باريک
دليلونـــــــــــه کلک مېخــــــــــونه
د منطق په پاټکـــــــو پاټکــــــــو
و، روان پــــــــه بـــــــــره ســـــم
مــــــا وې، اې د هوش او عقــــل
د رڼا بـــــــــــــله مشــــــــالــــــــه
يــــــــو بې خــــوده لېونـــــی دی
هـــــــر يو ساز يې د مـــــــــــــاتم
ستــــــا د پوهـــــــــې د درياب نه
يــــــو قطـــــــره د رڼا غــــــواړي
څــــــــه سبب د خنـــــــدا غواړي
څـــــــه مطلب غواړي د غـــــــــم
فلسفي کړې ستــــــــــــرګې پورته
خوله موسکـــــۍ، سترګې روښانه
خــــــــــړې خـــــــــړې د غــــــم لړې
پکــــــې راغلــــــــــې
بېرته شاته